Zoethout
Trefwoord(en) Genre Vanaf
kinderverwaarlozing
verdwijnen
dood
buurt
samenleven
detective
leesboek
15 jaar
“Een wijk is meer dan een klomp huizen. Een wijk is een donsdeken dat de mensen bij elkaar houdt, en warm. Al zijn er altijd sjoemelaars die het grootste stuk naar zich toe trekken, en sukkelaars die in de kou liggen. …”
Met deze woorden opent ‘Zoethout’, een schrijnend verhaal dat je niet loslaat en dat niet onder één noemer te vangen is. Een young adult, een literaire roman, een detective, een whodunit (of misschien beter een ‘who-not-dunit’?), een sociaal verhaal, … Het is het allemaal, en meer.
Het verhaal gaat over de verdwijning van de zevenjarige Sonja vijftig jaar geleden. In korte, bijzonder vlot lezend hoofdstukjes, ontspint Marita De Sterck de verhaallijn vol mysterie. Zij beschrijft plastisch en haast als in een film de beelden en gebeurtenissen die zich beetje bij beetje opbouwen naar een schokkende finale die je nooit had verwacht en nog minder had gehoopt. In die ontwikkeling leer je de bewoners van de wijk kennen die allemaal hun aandeel leken te hebben in deze trieste zaak.
Zo is er Nadia, de alleenstaande moeder van Sonja, die contact met iedereen schuwde en er een geheim leven op nahield. Er zijn de oude buurvrouw Denise, een eenzaat in de wijk die een warm contact wist op te bouwen met Sonja maar niet geliefd was bij alle anderen, en de babbelwijven die steeds alles gezien hadden en genadeloos over mensen en gebeurtenissen hun oordeel velden.
“Zij hebben hun roddels broodnodig om zelf overeind te blijven. Roddelen is als winden laten. Grote opluchting in de buik. Tot de buurt zo hard walmt dat er mensen naar adem snakken en ter plekke bezwijken.”
Buiten hen zijn er nog andere personages betrokken bij het grote ongeluk. Maar het hoofdpersonage en duidelijk de motor van het verhaal is de twintigjarige Amber. Zij huurt het huisje waar ooit Nadia en Sonja woonden en vindt er verontrustende tekeningen en sporen die leiden naar de fataliteit waar iedereen mee te maken had. En heeft, want het verhaal overspant 3 tijdsmomenten: 1974 ( toen het gebeurde en alle sporen gewist leken), 2009 (toen er een nieuwe getuigenis opdook maar ook toen ving het onderzoek bot) en 2024 (waarin Amber het huisje huurt en de waarheid aan het licht komt met een fragmentarische traagheid en accuraatheid, net als voorzichtig vallende dominosteentjes).
Elk hoofdstuk is telkens vanuit een ander personage geschreven, waardoor je een caleidoscopisch verhaal krijgt waarin je de puzzel tot ontknoping aangereikt krijgt in vele kleine stappen en vanuit verschillende standpunten.
De auteur slaagt er weer in om met verve een spannend verhaal te vertellen vol ‘couleur locale’ dat helder en herkenbaar is, maar tegelijkertijd de anekdote overstijgt en een universeel karakter krijgt. Een verhaal dat je vanaf de eerste zin bij je lurven grijpt en dat je niet meer loslaat. Een verhaal vol pijnlijke stiltes en bange vermoedens, een aangrijpend verhaal waarin zoethout niet altijd zo zoet smaakt…
Een terechte aanrader voor een breed doelpubliek!
Eric Vanthillo - december 2024