Wolinoti
Een houthakker en zijn vrouw uit de stad leven heel gelukkig in hun houten huisje in het bos. Tot ze allebei naar een kind gaan verlangen. Op een dag vindt de houthakker Wolinoti in een honderd jaar oude boom die hij omhakt. Een houten kind dat danst en mopjes vertelt? Hun geluk kan niet meer stuk. Of lijkt dat maar zo?
Wanneer mag de titel ‘woordtovenaar’ aan Dimitri Leue uitgereikt worden? Leue speelt in elk boek, elke theatervoorstelling en elk televisieprogramma met aanstekelijk plezier met woorden. Ook in Wolinoti. Een verhaal van deze lengte volledig laten rijmen moet geen gemakkelijke taak zijn geweest. Toch lijkt het hem moeiteloos gelukt te zijn. De zinnen zijn mooi, ritmisch, ontroerend én grappig. Het verhaal is uitgebreider dan eerst verwacht. Halverwege lijkt het mooi te eindigen maar dan begint er als het ware een tweede verhaal. De personages, situaties en setting zijn geïnspireerd op het sprookjesgenre wat Wolinoti natuurlijk heel benaderbaar maakt voor een groot publiek. De eerdergenoemde humor en taalkunst van Leue maakt Wolinoti echter tot meer dan een sprookje. De houtsneden van Vanessa Verstappen verdienen ook lof. Welk medium kan beter een verhaal over een houten kind begeleiden? Hoewel het houtsneden zijn, is er opvallend veel aandacht voor details. Wolinotis blozende wangetjes, het boevenmasker van de vos, de hartjes die overal terug te vinden zijn en de expressie op de gezichten van de houthakker en zijn vrouw. Doe jezelf een plezier en luister via de QR-code van voor in het boek naar de gesproken versie van het boek. De muziek is prachtig en niemand, hoe creatief ook, kan het verhaal zo leuk vertellen in zijn eigen hoofd. Want geef toe, een Limburgse dief is zoveel grappiger dan een gewone dief. Een aanrader!
Mathilde Lemm - april 2019
Auteur
Dimitri Leue
Illustrator
Vanessa Verstappen
Uitgeverij
Davidsfonds/Infodok
Jaartal
2019
ISBN
9789059089525
Aantal pagina's
40
Prijs
€19,99