Waar de Warrels wonen
De Warrels ken je vast nog niet. Het is een klein en verlegen volkje dat in Het Oord woont. Maar als je goed oplet en heel stil bent, kan je er misschien wel eens eentje ontmoeten.
Waar de Warrels wonen ziet eruit als een prentenboek, maar is het niet. Nu ja, niet helemaal. Lauren Soloy neemt je mee in de wereld van de Warrels, een klein volkje dat leeft op het ritme van de manen en zorgt voor de natuur. Het boek doet zich voor als non-fictie en leert de lezers alles wat ze willen weten over de schattige wezentjes. Loroy laat zich helemaal gaan in de aandoenlijke illustraties die je fantasie prikkelen. Onze favoriet? De prent van de bloemenkostuums. Het volkje wordt voorgesteld aan de hand van twaalf Warrels. En die hebben bijzondere namen: allitererende zoals Betje Bes en Maxi Mos, met een knipoog zoals Babet Monet en Igge Pup of poëtische zoals Twijgje Dal en Sprankel. Ze zien er, hoewel ze elk een zekere eigenheid hebben, hetzelfde uit met hun lieve gezichtje, ronde lijfje en twijgachtige ledematen. Hun huidskleur is net zo divers als in onze wereld. Maar twaalf verschillende wezentjes met vaak uitdagende namen volgen doorheen een prentenboek, dat is best intensief en zorgt zodoende voor een zekere afstand. Vier of vijf Warrels die wat vaker op de voorgrond treden en de rest van het volkje dat dienstdoet als opvulling, zorgt ervoor dat de lezer meer begaan is met de personages. Voorts is een non-fictie boek vaak noodzakelijk overzichtelijk. Het begint met een duidelijke inhoudsopgave, is opgedeeld in hoofdstukken en schept orde in de te verwerken informatie. Dit ontbreekt bij Waar de Warrels wonen. Soloy heeft haar concept wel opgebouwd met het idee om haar lezers een jaar van het leven van de Warrels te tonen en doet dat aan de hand van de verschillende manen. Dat overzicht verliest ze echter heel snel. De hoofdstukken (daarmee bedoelen we de delen tussen twee verschillende manen want een echte afbakening is er niet) zijn van verschillende lengtes en hebben steeds een andere invulling, de lay-out is ook te afwisselend om een patroon te ontdekken en zelfs de seizoenen lijken op willekeurige volgorde te passeren. Misschien is dit het punt waarop de samensmelting van non-fictie en fictie fout loopt. Hoewel zo’n samensmelting juist verfrissend en verrassend kan zijn (en het dat hier ook wel is), moet er wel enigszins voor één van beide bijhorende boekvormen gekozen worden. Een gevolg is namelijk dat het boek qua uiterlijk uitnodigt om met jonge kinderen te bekijken, maar de tekst te moeilijk en chaotisch is om voor te lezen. Zelf lezen kan een jonge lezer al vrij snel door de korte alinea’s en beperkte hoeveelheid informatie per pagina maar de kans bestaat dat de inhoud voor hen dan weer té kinderlijk is. Tenslotte rijst de vraag waarom de vertaler gekozen heeft voor ‘de Warrels’ terwijl Soloy in haar originele tekst spreekt van gnomes, wat simpelweg kabouters zijn. Hoewel deze opmerkingen bij een volwassen lezer mogelijks opkomen, hoeft dit niet te betekenen dat jonge lezers zich niet volledig kunnen verliezen in de sprookjesachtige wereld die Soloy in haar prenten creëert. En misschien moeten wij hun voorbeeld dan maar volgen en simpelweg genieten van de aandoenlijke Warrels. De boodschap die wordt uitgedragen is die van zelf op zoek gaan naar magie en Soloy herinnert ons aan het belang van het bewust bewonderen van de schoonheid van Moeder Aarde en te genieten van kleine dingen. Hoewel het concept dus iets beter en duidelijker uitgewerkt mocht worden spreekt Waar de Warrels wonen in al zijn kneuterigheid wel aan. Bekijk de lieve prenten met je kleuter en verzin je eigen tekst of laat je fantasierijke jonge lezer er lekker in wegduiken.
Mathilde Lemm - maart 2025
Auteur
Lauren Soloy
Illustrator
Lauren Soloy
Uitgeverij
Christofoor
Jaartal
2024
ISBN
9789062389827
Aantal pagina's
96
Vertaald uit
Engels
Originele titel
The hidden world of gnomes
Vertaler(s)
Naomi Tieman