Over kindjes die stinken
De Kindjes die Stinken leven een zorgeloos leventje in het bos, met zelfgemaakt speelgoed, heerlijke boomnestjes om in te slapen, en eten dat ze zelf plukken en vangen. Maar dat was niet altijd zo, want enkele jaren geleden werden ze belaagd door de akelige Sylvana Smetvrees, directrice van een weeshuis, waar ze de Kindjes die Stinken maar al te graag lief en braaf, en – bovenal – proper zou willen opsluiten. Ontsnappen aan haar plannetje leek wel onbegonnen werk, met Sylvana’s sluwe listen en gigantische Spik en Span machine – een levenswerk. Hoe ze haar toch te slim af waren, lees je in dit verhaal.
Over kindjes die stinken gaat dus – u raadt het nooit – over de Kindjes die Stinken en hun strijd voor onafhankelijkheid van de verschrikkelijke Sylvana Smetvrees en haar kompanen mevrouw Fisher, meneer Sacher en Gustavo. Niets mis met een goede klassieke confrontatie tussen enkele vindingrijke kinderen, en enkele sluwe volwassenen. Voeg daar nog enkele leuke, originele elementen bij, zoals de geweldige Spik en Span machine, en de glorieuze paarse pony, genaamd Harald, en je bent klaar om meegevoerd te worden in een heerlijk avontuur. En ook in de tekeningen zitten leuke details, zoals de schuursponsjes en andere marteltuigen in de badkamer van het weeshuis, of de posters in het klaslokaal – ‘Luizen door de jaren heen’ en ‘Hou je tanden maar bij, de tandenfee is ziek.’. De tekeningen wisselen leuk af tussen paginabrede tekeningen, drieluiken en kleinere detailtekeningen met daarbij de vertelde tekst in handschrift en gesproken tekst in tekstballonen, wat een toffe dynamiek geeft. Het verhaal is ook overgoten met een heerlijk vleugje literaire nostalgie, met de vreselijke Sylvana Smetvrees die doet denken aan een magere versie van mevrouw Bulstronk uit Roald Dahls Matilda, en de vrolijke Kindjes die Stinken die een heerlijk zorgeloos leven leiden vergelijkbaar met dat van de Verloren Jongens uit Peter Pan. En laat Sterke Lieze nu net geen twee rode vlechten hebben en gekleurde broekkousen, of ze zou voor Pipi Langkous kunnen doorgaan. Gelukkig zijn al die elementen wel mooi uitgekozen en gecombineerd in een leuk, nieuw verhaal. En de tekeningen met dunne zwarte pentekeningen en natuurlijke kleuren, doen dan weer wat denken aan de tekeningen van Fiep Westendorp (Pluk van de Petteflet, Jip en Janneke, Floddertje), al zijn ze zeker geen kopie. Zoals ik zei, gewoon een vleugje nostalgie. Dat in combinatie met een traditioneel, maar leuk en grappig verhaal, vrolijke en eerlijke personages, en een vertelgemak om u tegen te zeggen, maakt van dit boek een absolute aanrader voor in de boekenkast, om keer op keer terug mee op avontuur te gaan met de vrolijke Kindjes die Stinken.
Elise Cools - april 2020
Auteur
Elise Gravel
Illustrator
Magali Le Huche
Uitgeverij
Davidsfonds/Infodok
Jaartal
2019
ISBN
9789059089969
Aantal pagina's
32
Prijs
€16,99
Vertaald uit
Frans
Originele titel
La tribu qui pue