Natte stad
Stel je voor. Je wordt op een dag wakker, en alles is normaal. Alleen is het toch een beetje te … nat. In het begin is dat eigenlijk geen probleem. Gewoon even je hoge laarzen bovenhalen, toch? Maar al snel komt het water al te hoog voor je kleinere vrienden, de muizen en de konijnen. Ach, die trekken hun plan wel. Niets aan de hand, best verfrissend eigenlijk. Al begint het soms ook wel wat vervelend te worden, of zelfs ronduit problematisch! Gelukkig was er iemand die al veel langer wist wat het probleem was. Alleen luisterde er niemand. En op z’n eentje kon hij het jammer genoeg niet oplossen. Maar nu het water letterlijk aan ieders lippen staat (zelfs aan dat van de giraffen), lijkt iedereen toch wat meer bereid om te luisteren.
Soms heb je zo’n prentenboek waarvan de cover gewoon spreekt. Tel daar nog eens een klinkende titel bij op, en je hebt een boek vast waarvan je reikhalzend uitkijkt naar het verhaal dat het herbergt. Dat verhaal is simpel, en gaat als volgt: een stad bewoond door allerlei gepersonifieerde dieren loopt steeds verder onder water. Wat begint bij een dun laagje water op het wegdek, komt al snel op borsthoogte van de kangoeroe en overstijgt uiteindelijk zelfs de grootste dieren, tot elk dier zich met visbokalen op hun hoofd en zuurstofmaskers moet behelpen. Slechts één dier snapt al van de start de ernst van de situatie, maar krijgt pas gehoor als het te laat is. Gelukkig is er een oplossing, alleen moet iedereen daarvoor wel samenwerken. En wat blijkt? Eigenlijk raakt elk probleem makkelijker opgelost als je samenwerkt. Een mooie moraal in een simpel maar toch veelbetekenend en maatschappelijk relevant verhaal. Een soort hedendaagse fabel. Maar wat dit boek echt een aanrader maakt, zijn eigenlijk de tekeningen, waarvan de cover alvast een mooi staaltje toont. De tekeningen zijn steeds paginabreed, waarin de tekst een bijzaak lijkt, en bestaan hoofdzakelijk uit grijze, maar desalniettemin prachtige, potloodtekeningen. Die staan vervolgens in sterk contrast met de enige kleur in de tekeningen, het prachtige azuurblauw van het water dat doorheen het boek steeds meer de pagina overheerst. De enige andere kleur die te bekennen valt, is de iets opvallendere gele staart van het hoofdpersonage. Dat personage, dat al vanaf de eerste pagina aan de alarmbel trekt, is een keizertamarin, gekenmerkt door zijn vernoemde gele staart en opvallend grote grijze snorharen. (Geloof me, er kwam een biologieleerkracht aan te pas bij die determinatie). Het is eens iets anders dan de wijze uil, of de sluwe vos. Tot slot zitten de tekeningen ook vol leuke details die je kan blijven ontdekken, zoals de luiaard die, omhoog hangend aan het touw waaraan iedereen samen aan het trekken is, eigenlijk algeheel geen meerwaarde is. Zoals het hem betaamt. Liefst verklap ik nog enkele gekkigheden, maar ontdek ze vooral lekker zelf in deze aanrader voor je boekenkast!
Elise Cools - januari 2023
Illustrator
Mariajo Ilustrajo
Uitgeverij
Gottmer
Jaartal
2022
ISBN
9789025776596
Aantal pagina's
40
Prijs
€14,99
Vertaald uit
Engels
Originele titel
Flooded
Vertaler(s)
Mira van der Lubbe