Mijn moeder verzamelt vaders
Een bundel vol absurditeiten, netjes op rijm met regelmatig een stevige kwinkslag.
Over een vader die zich bij volle maandag niet zo best voelt (maar tegen vrijdag gaat het beter), over een moeder die vaders verzamelt en regelmatig wisselt, over een vader met borstjes die lijdt aan de ziekte van de ouderdomszwaartekracht, over genante drollen die niet onder willen gaan (terwijl er al op de deur wordt geklopt!), enzovoort …
Dertig gedichten lang neemt Van Oevelen je mee in zijn universum van hilarische gekkigheden en genante situaties die erg herkenbaar zijn. Hij speelt virtuoos met taal en tovert zo voortdurend een glimlach op je lippen. Diepe zielenroerselen of fijngelaagde poëzie moet je hier niet zoeken, wel verrassende en herkenbare ideeën van hoe wij in de wereld staan. De auteur is niet verlegen om een overdreven rijm of verwrongen zinsconstructie, wat zijn stijl iets eigenzinnig geeft.
De ouderwets ogende prenten in overwegend zacht oranje, bruin en grijs zetten de juiste toon bij deze gedichten. Zij voegen er de juiste humor aan toe om al dit absurd taalgeweld het best tot zijn recht te laten komen.
Tom Hautekiet heeft dit alles mooi en gepast vormgegeven.
Bij wijze van ‘proevertje’:
“Niemand die me knuffelt
niemand houdt me vast
Mams vindt me een zeur
voor paps ben ik een last
Waar zijn die armen om me heen?
Ze komen nu van pas
Ach, ik wou dat ik het kindje van twee octopussen was”
Eric Vanthillo - februari 2015
Auteur
Paul Van Oevelen
Illustrator
Jeroen Los
Uitgeverij
Vrijdag
Jaartal
2014
ISBN
9789460011672
Aantal pagina's
70
Prijs
€19,95