Just Don’t Mention It
Tyler is immens populair en heeft de mooiste vriendin van de school. Als hij zich op een feestje vertoont, is het feestje een succes. Drank en drugs zijn voor hem iets van alledag. Wanneer hij zijn stiefzus Eden leert kennen, lijkt zij door zijn zorgvuldig opgebouwde muren heen te kunnen breken.
De Schotse Estelle Maskame was 13 jaar oud toen ze begon te schrijven aan haar trilogie rond Tyler en Eden. Ondertussen is ze begin twintig en zijn er verschillende van haar boeken uitgebracht. Met succes. De DIMILY-serie is bij tieners razendpopulair en het meest gehoorde compliment is dat ze vlot te lezen zijn. Er is echter ook kritiek gevormd: voor recensenten is het duidelijk dat het boek door een tiener voor tieners is geschreven waardoor de personages niet diep genoeg uitgewerkt zijn en soms zelfs beginnen te irriteren. Ondanks deze kritieken is de trilogie in verschillende talen vertaald en is het doelpubliek er gek op. Just don’t mention it is het eerste boek dat vanuit het oogpunt van Tyler geschreven is. De gebeurtenissen komen overeen met het eerste boek uit de DIMILY-serie maar dit keer beleeft de lezer ze vanuit Tylers perspectief. Voor hard core fans is het ongetwijfeld erg leuk om de prille relatie tussen Eden en Tyler opnieuw te beleven. Maskame vertelt ook over het verleden van Tyler. Er wordt gewisseld tussen een hoofdstuk over het heden, waarin Eden en Tyler elkaar beter leren kennen, en het leven van Tyler vijf jaar daarvoor. Er is een groot verschil tussen beide verhaallijnen. Het heden blijft oppervlakkig en doet erg ‘tienerig’ aan. Tyler verliest zich in drank en drugs en gaat elke avond naar een ander feest ondanks zijn huisarrest. Na een aantal biertjes en een paar shotjes Vodka vindt hij zichzelf nuchter en dus verantwoordelijk. Zijn problemen lijken beperkt te blijven tot zijn irritante vriendin en zijn ontrouw tegenover die vriendin. Maar de hoofdstukken die vertellen over zijn kindertijd en het geweld dat hij probeert te overleven zijn veel serieuzer en diepgaander. De angst, vertwijfeling en schuldgevoelens die de jonge Tyler voelt zijn goed beschreven en komen levensecht over. Deze passage na een zoveelste afranseling toont dit mooi.
Het spijt me dat ik hem zo boos maak. Het spijt me dat het nooit goed genoeg is wat ik doe. Het spijt me dat ik hem niet zo gelukkig maak als mijn moeder, en Jamie, en Chase. Het spijt me dat ik hem zo teleurstel.
Mijn vader blijft op de overloop staan maar draait zich niet meer om. Zijn schouders hebben hetzelfde ritme als zijn ademhaling en langzaam schudt hij zijn hoofd. Vlak voor hij de deur achter zich dichttrekt, hoor ik hem mompelen: ‘Dat is niet genoeg.’ Ik knijp mijn ogen dicht in de donkere stilte van mijn kamer en met trillende lippen begin ik nog harder te huilen. Zijn verontschuldigingen zijn ook nooit genoeg.
Het lijkt alsof Maskame haar schrijfstijl volwassener maakt in de hoofdstukken waarin Tyler jonger is, en ervoor kiest in de hoofdstukken waarin Tyler zich lichtzinnig en als een puber gedraagt haar schrijfstijl aan zijn gedrag aan te passen.
In conclusie is Just don’t mention it een boek dat deels misbruik toegankelijk beschrijft en deels ideaal is voor de echte fans van de DIMILY-trilogie.
Mathilde Lemm - maart 2019
Auteur
Estelle Maskame
Uitgeverij
Moon
Reeks
Dimily
Jaartal
2018
ISBN
9789048846573
Aantal pagina's
446
Prijs
€14,95
Vertaald uit
Engels
Originele titel
Just don't mention it
Vertaler(s)
Jasper Mutsaers