Jij geeft me vleugels
‘Jij geeft me vleugels’ start met een heel klein vogeltje in een ruim landschap. Het vogeltje is klein en alleen in een grote wereld. Dan wordt het vogeltje gedragen en beschermd door een vogelverschrikker. De vogel en de vogelverschrikker worden heel goede vrienden, maar de andere vogelverschrikkers vinden dat maar niets. De zachtaardige vogelverschrikker moet luisteren naar de anderen. Hij gehoorzaamt en vergeet daardoor zichzelf en het kleine vogeltje, tot hij zich ook heel klein en alleen voelt. Het kleine vogeltje roept alle andere vogels op om de vogelverschrikker te helpen. Ze geven ze hem letterlijk en figuurlijk vleugels en zo vertrekken de vogelverschrikker en het vogeltje samen met de wind.
Er zitten verschillende lagen in dit boek. Het gaat over zorgen voor elkaar, maar ook over luisteren naar jezelf. Het feit dat een vogelverschrikker en een vogel vriendschap sluiten en de andere norse – beetje enge, misschien wel jaloerse – vogelverschrikkers dat niet ok vinden, wil meegeven dat uiterlijkheden en wat een grote groep denkt er minder toe doen dan de vriendschap die je voor elkaar voelt. Het spel van geven en nemen in een vriendschap is mooi weergegeven: de ene keer zorgt de een voor de ander en daarna de ander voor de een. De illustraties zijn expressief met warme kleuren. Hier en daar is een overgang nogal abrupt of verrassend. Voor jonge kinderen is het misschien iets te poëtisch of zwaar op de hand. De verteller spreekt je aan in de ‘je’-vorm. Die ‘je’ is eerst het vogeltje, dan de vogelverschrikker, maar kan ook de lezer zijn. Er zijn zeker heel wat (oudere) kinderen en volwassenen die zich in het boek aangesproken kunnen voelen op het moment dat ze zich klein en alleen voelen of door de druk van anderen aan zichzelf voorbijgaan. ‘Jij geeft me vleugels’ is dan een troostend, warm boek.
Marjolein Noé - april 2019
Auteur
Pimm van Hest
Illustrator
Connie Snoek
Uitgeverij
Clavis
Jaartal
2019
ISBN
9789044834109
Aantal pagina's
32
Prijs
€14,95