Je sneeuwt, papa
“Ik heb een steen verlegd in een rivier op aarde… Nu weet ik dat ik nooit zal zijn vergeten…”
Deze zinnen uit ‘De steen’ van Bram Vermeulen zingt papa’s beste vriend Bob op papa’s lievelingsgitaar op zijn begrafenis. En inderdaad, Lou, zijn dochtertje, weet zeker dat ze papa nooit zal vergeten. De steen die iedereen krijgt na de dienst en zij dus ook (de grootste!) zal haar daarbij helpen. Maar het is niet zo eenvoudig om te begrijpen wat er allemaal verandert nu en om de wisselende emoties te kunnen plaatsen en alles te kunnen vatten nu hij er niet meer is. En vooral: waarom papa dit gedaan heeft. Want hij is bewust uit het leven gestapt, in de garage aan een touw aan de stang van de poort.
Over de drukte en de sombere gedachten in zijn hoofd, over papa in de kist die zo koud aanvoelt (moet hij geen dekentje?), over de tekening van papa met zijn gitaar in een groot hart die op de kist mag liggen tussen de vele bloemen tijdens de afscheidsdienst, over mama die een pil kreeg van de dokter om niet de hele tijd te wenen en oma die dat niet kreeg en dus heel de tijd huilt als een regenbui die maar blijft duren, over de koffietafel (met champagne om te toosten op papa) en buiten spelen met de neefjes (het spel dat papa altijd met haar speelde), over het uitstrooien van de as boven op de heuvel (Je sneeuwt, papa!) en over de sneeuw die valt en de slee die boven gehaald wordt. Maar wie gaat die nu trekken?…
Dit boek was het idee van de illustrator Fran Schreers die haar papa verloor door zelfdoding toen zij vijf jaar oud was. Zij maakte het samen met haar mama, de auteur Nadja Van Sever.
En dat voel je doorheen het ganse verhaal dat zindert van de noodzaak. Het grijpt je aan, troost je, biedt antwoorden op vragen en roept nog meer vragen op die niet beantwoord kunnen worden. En dat er tijdens het (voor)lezen af en toe een traan zal vloeien, dat hoort er gewoon bij.
Want de uitgebreide tekst neemt de tijd voor elke fase in de rouwverwerking en gaat geen taboes uit de weg. Van Sever beschrijft de gebeurtenissen helder en herkenbaar met een zekere afstand als een observator van wat zich in het hoofd van het kind afspeelt en hoe de moeder of andere familieleden of vrienden daarop reageren. De emoties die zij zo verwerkt in het verhaal zonder ze uitdrukkelijk te noemen komen des te harder bij je naar binnen.
De prenten in zachte kleuren die licht kinderlijk naïef ogen verbeelden de realiteit op gepaste wijze. Zo illustreren zij de gebeurtenissen uit de tekst.
Om het geheel gepast te verantwoorden, lees je vooraan een verhelderend voorwoord van Lore Vonck, rouwtherapeut en coördinator van Werkgroep Verder en achteraan nog een verdiepend nawoord van de auteur zelf, beide gericht naar de ouders of andere volwassenen als warme en begripvolle ondersteuners van de kinderen. Plus, om het helemaal af te maken, nog enkele websites waar je terecht kan voor hulp in Vlaanderen en in Nederland.
Een knap en onderbouwd werk dat je diep raakt, een must voor iedereen die hiermee te maken krijgt, maar even goed een verhelderend prentenboek voor ieder ander. Omdat de dood (en dus ook zelfdoding) nu eenmaal bij het leven hoort.
Eric Vanthillo - februari 2025
Auteur
Fran Scheers
Nadja van Sever
Illustrator
Fran Scheers
Uitgeverij
Clavis
Jaartal
2024
ISBN
9789044855616
Aantal pagina's
38
Prijs
€18,95