Ik zie, ik zie
Eduard moet een bril. Dat vindt hij niet leuk. Hij heeft er enge dromen over en staat met hangende pootjes in de brillenwinkel. Hij zou het liefst een doorzichtige bril hebben, maar die bestaat niet. Maar dan fluistert de mevrouw van de brillenwinkel hem iets in zijn oor: ‘Mét een bril zie je dingen die anderen niet zien. Bijzondere dingen.’ Een weekje later mag Eduard zijn bril gaan halen. Hij verwacht vuurwerk, maar op het eerste gezicht ziet de wereld er nog steeds hetzelfde uit. Tot Eduard iets ziet blinken op het tapijt in de brillenwinkel. Het blijkt de trouwring van de brillenmevrouw te zijn. Ook buiten merkt Eduard dat hij dingen ziet die hij vroeger niet zag, en zoekboeken vindt hij nu wel leuk. Zelfs de monsters ’s nachts in zijn slaapkamer kan hij met zijn bril verjagen. Dan ontdekt hij dat wat de brillenmevrouw zei ook wel klopt. Hij ziet de leuke sproetjes op de neus van Linda, die zijn bril echt wel mooi vindt, en hem heel leuk…
Sommige kinderen vinden het cool om een bril te dragen, de meeste kinderen vinden het erg vervelend. Dit prentenboek kan kinderen voorbereiden op een bezoekje aan de oogarts en de brillenwinkel. Het verhaal kan hen op weg helpen in het aanvaardingsproces. Op de binnenflap van dit boek staat de evolutie die Eduard doormaakt mooi samengevat: aan het begin zie je hem afgebeeld met wazige vlinders om zijn hoofd, op het einde staat hij breed glimlachend met een bril op zijn neus en fladderen er scherp afgelijnde, mooi gekleurde vlinders om zijn hoofd. Deze vlinders dartelen ook als een rode draad doorheen het boek.
Inge Umans - maart 2015
Auteur
Pimm van Hest
Illustrator
Nynke Mare Talsma
Uitgeverij
Clavis
Jaartal
2014
ISBN
9789044822519
Aantal pagina's
26
Prijs
€14,95