Ik had je nog zoveel willen zeggen
Maatje is dood. Das, zijn beste vriend, zit verdrietig aan de keukentafel met een beker koud geworden chocolademelk. Hij mist zijn vriend ontzettend en schrijft hem een brief. Maar waar moet die brief naartoe? Roodborstje zal een poging wagen daarboven in de lucht. En als dat niet lukt, zal de wind het wel overnemen. Later schrijft Das veel meer brieven die hij aan ballonnen hangt en meegeeft aan de wind. Terwijl hij de ballonnen achterna wuift, zit hij aan de rivier en vertelt de vis hem dat Maatje ook wel in het water kan zijn, met de stroom mee. Das schrijft vele brieven en vouwt ze tot bootjes die hij te water laat. Maar het gemis wordt erger. Das wordt boos en trapt tegen de bomen in het bos. Hij schrijft nog meer brieven en hangt ze op aan de bomen. Daar worden zij gelezen door de andere dieren, en sommigen beantwoorden ze ook. Al deze brieven worden gelezen als warme, gedeelde herinneringen en Das voelt zich niet meer alleen.
Dit louterende prentenverhaal biedt warme troost aan iedereen die het nodig heeft. Maar ook voor wie het niet meteen nodig heeft is dit een welkom verhaal om na te denken en te filosoferen over het leven en de dood.
De zachte prenten vol fantasie zijn sfeervol en houden je aandacht vast terwijl het verhaal zich chronologisch ontvouwt. Knap van de auteur dat hij geen ideologie opdringt, maar het geheel openlaat. Op die manier is dit verhaal geschikt voor iedereen en is het voor interpretatie vatbaar.
Een welkom en warm verhaal vol troost dat de dood een beetje meer grijpbaard maakt.
Eric Vanthillo - juli 2023
Auteur
Martine van Nieuwenhuyzen
Illustrator
Martine van Nieuwenhuyzen
Uitgeverij
Levendig
Jaartal
2019
ISBN
9789491740121
Aantal pagina's
30
Prijs
€14,95