Het weeshuis in de azuurblauwe zee

Linus Baker werkt voor het ministerie van Toezicht Magische Jeugd. Lijkt spannend, maar niets is minder waar. Linus zijn leven is grijs, heel erg grijs. Maar wanneer hij de opdracht krijgt om een weeshuis waar zes magische jongeren leven te onderzoeken, komt er onverwachts en ongewild kleur in zijn leven. Al zijn hele carrière lang komt hij in contact met magische jongeren en kan hij hen objectief beoordelen. Hij verwacht dan ook dat enkele weken tussen een draakje, kabouter, bosnimf en de antichrist wonen geen moeilijkheden zal opleveren. Iedereen een tijdje observeren van een afstandje, rapport inleveren en klaar. Maar dat is buiten Arthus Parnassus gerekend, de warme en gedreven directeur van het weeshuis in de azuurblauwe zee.

Het weeshuis in de azuurblauwe zee is een lastig boek om een mening over te vormen. Het wordt door velen opgehemeld wat de verwachtingen torenhoog maakt. De cover, de titel en de sprookjesachtige personages doen geloven dat het om een kinderboek gaat maar al snel blijkt dat (jong)volwassenen het doelpubliek zijn. Die discrepantie kan voor verwarring zorgen. Het verhaal is erg karaktergedreven. De personages zijn stuk voor stuk knap uitgewerkt en je leert hen echt kennen. Als je hoopt op veel actie of spannende avonturen zit je hier verkeerd. Daarbij komt dat hoofdpersonage Linus’ leven ontzettend saai is. Hij zit vast in een sleur en dat vertaalt zich ook naar de traagheid waarmee de eerste hoofdstukken geschreven zijn. Het weeshuis in de azuurblauwe zee haalt zijn kracht uit het langzaam ontdekken van de personages en hun relaties onderling. Klune vindt het belangrijk dat iedereen zich kan herkennen in zijn personages. Al zijn het dan kabouters, nimfen en de antichrist, hun menselijke kenmerken zijn opvallend inclusief. Er zijn dikke personages, queer personages en Zwarte personages. Het knappe hieraan is dat dit zelden tot nooit ter sprake komt. Het is een evidentie en dat is best uniek. Onderwerpen als homofobie, vetfobie, trauma en misbruik komen aan bod maar vormen niet het hoofdthema. Wat is dan wel de belangrijkste boodschap? Het verhaal laat de lezer nadenken over of onze kinderen volledig zichzelf mogen/kunnen zijn in onze samenleving. Welke reactie lokt een beetje anders zijn uit? Moeten we voldoen aan normen en waarden of zijn we vrij onszelf te zijn? Moeilijke vragen die lang door je hoofd blijven spoken ook al zijn ze verpakt in een hartverwarmend fantasyverhaal. Het weeshuis in de azuurblauwe zee is geen eenvoudig boek. Zowel wat de taal en verwijzingen naar o.a. Kant betreft als de onderliggende boodschap. De maatschappijkritische noten kunnen hard binnenkomen. Maar bovenal is het een boek dat liefdevolle acceptatie predikt en toont hoe een beetje warmte het leven mooier maakt. You hate it or you love it, aan jou de keuze.

Mathilde Lemm - november 2022

Zoek op bib.be

Auteur
T J Klune

Uitgeverij
Volt   


Jaartal
2022

ISBN
9789021462684

Aantal pagina's
414

Prijs
€17,50


Vertaald uit
Engels

Originele titel
The House in the Cerulean Sea

Vertaler(s)
Anneke Bok
Claudia de Poorter