Het overkwam me gewoon

Walter zou eigenlijk Wally heten, maar bij de aangifte van zijn geboorte besliste een nukkige loketbediende dat die naam echt te gek was voor woorden. Dus heet hij officieel Walter. Dat soort toestanden aan het prille begin van zijn leven zet de toon voor de rest van zijn kindertijd. Wally neemt je mee doorheen zijn eerst levensjaren, van zijn uitzonderlijk lange tijd in de buik van zijn moeder (wel 10 weken langer dan normaal), tot zijn tijd op de kleuterschool met de zwevende Zuster directrice die er nogal onorthodoxe strafmaatregelen op na houdt. Daar tussenin vertelt hij je onder andere nog over zijn liefste oppas Veja (Vera voor wie de letter al wel weet uit te spreken), die alleen zou moeten stoppen met zijn vlees voor te kauwen. En wie nog meer wil weten over wat Wally allemaal ‘overkwam’ in zijn eerste levensjaren, die zal het boek zelf moeten lezen.

Wally De Doncker bundelt in dit boek een verzameling korte verhalen uit zijn kindertijd. De situaties zijn herkenbaar, maar worden verteld vanuit het perspectief van de kleine Wally. En dat brengt een hoop verrassende perspectieven, weelderige fantasieën en komische grootspraak met zich mee. Door die combinatie van herkenbaarheid en luchtigheid, leest het boek als een trein. Elk verhaal wordt ook vergezeld van één of meerdere fotocollages in een rudimentaire stijl, alsof de tekeningen haastig uit een oud zwart-wit magazine geknipt zijn en in het boek geplakt met een lijmstift. Net die kinderlijke stijl sluit goed aan bij de toon van het boek, omdat het de creativiteit maar tegelijk kinderlijke naïviteit mee weerspiegelt. En wie goed kijkt, ziet ook de speelse fantasie uit de verhalen in de kleinste details terugkomen. Een leuke bundeling verhalen, die vlot wegleest.