Het geheim van de Zwarte Rots
Erin woont in een vissersdorp en is gefascineerd door al het leven in de oceaan. Het liefst van al wil ze mee met haar moeder, die elke dag uitvaart met haar vissersboot, maar telkens wanneer ze zich verstopt op de boot, wordt ze ontdekt door de snuffelneus van hun hond Max. Het is immers veel te gevaarlijk op zee, en al zeker door de legende van de Zwarte Rots. Die rots duikt altijd op een andere plek op, en kan je boot zomaar aan stukken breken, én hij is vlijmscherp. Maar al die verschrikkelijke verhalen van de vissers uit de buurt, maken Erin alleen maar nieuwsgieriger. En dus verzint ze een plan om de neus van Max te misleiden. Verstopt tussen de stinkende visnetten slaagt ze er eindelijk in om mee te varen op zee. Maar wanneer het weer omslaat, en Erin plotsklaps overboord wordt gegooid, gebeurt het ondenkbare en komt ze oog in oog te staan met de Zwarte Rots! Al lijkt die in niets op de vele verhalen die ze te horen kreeg. Maar krijgt ze haar vissersvolk daar wel van overtuigd…?
Het geheim van de Zwarte Rots vertelt het verhaal van de dappere Erin, die een onverwacht avontuur aangaat wanneer ze zich verstopt op haar moeders vissersboot. Leuk dat daar alvast wat stereotypen doorbroken worden. De vertaling van dit oorspronkelijke Engelse verhaal bevat echter spijtig genoeg wat foutjes, en ook het verhaal lijkt soms wat kansen te laten liggen. Dat vertrekt duidelijk vanuit een boodschap om de natuur, de oceaan en het leven dat het herbergt wat meer te respecteren als mens. Dat tonen de netten waarin de zwarte rots verstrikt zit, de krassen van boten die hem aanvaarden en de scherpe ankers die pijnlijk in de rots verankerd zijn. Er is niet veel verbeelding nodig om dit te vergelijken met de beelden van bijvoorbeeld schildpadden die verstrikt raakten in netten of plastic afval. Wanneer, aan het einde van het boek, Erin als een ware milieuactiviste voor de machines springt die de rots willen vernietigen, wordt er echter niet meer verwezen naar deze jammere consequenties van de visserij, noch wordt er berouw getoond door de vissers. Het voelt alsof men hier meer mee had kunnen doen. Gelukkig zijn er nog de tekeningen om het boek toch nog naar een hoger niveau te tillen. Zoals het kleurengebruik. Het azuurblauwe van de zee is erg vertegenwoordigd in het boek en wordt mooi in contrast gebracht met de oranje en gele tonen van het land, de mensen en hun boten. En toch komen die kleuren naar het einde toe – analoog met het verhaal – mooi samen in symbiose met de oranje-rode vissen, zeesterren en pijlinktvissen. Ook wordt er af en toe handig en leuk met de bladspiegel gespeeld, zoals wanneer de zwarte rots zijn ware aard toont aan Erin onder het wateroppervlak, waarvoor je het boek even een kwartslag moet draaien om het prachtige wezen te kunnen aanschouwen. Of zo is er ook het huis van Erin, dat op een bepaald moment van top tot teen in beeld wordt gebracht met een open wand – als een soort dwarsdoorsnede -, zodat je kan zien dat de vissers druk aan het vergaderen zijn op de eerste verdieping, maar vooral hoe Erin stiekem vanuit haar zolderkamer luistert en vervolgens ontsnapt langs het raam om de zwarte rots te gaan waarschuwen. En dan is er tot slot nog het waterleven, dat mooi tot leven gebracht wordt met kleuren, maar ook met texturen zoals scholen kleinere vissen over grotere wezens zoals walvissen of octopussen. Kortom, met een beetje inlevingsvermogen vertelt dit boek een erg mooi verhaal dat ook nog eens prachtig in beeld gebracht werd.
Elise Cools - april 2020
Auteur
Joe Todd-Stanton
Illustrator
Joe Todd-Stanton
Uitgeverij
Leopold
Jaartal
2019
ISBN
9789025878191
Aantal pagina's
38
Prijs
€15,99
Vertaald uit
Engels
Originele titel
The Secret of Black Rock
Vertaler(s)
Studio Bos