Drakendal
Barn is negen jaar, een zaailing bij het Boomvolk. En dat betekent dat hij voor een grote uitdaging staat. Dit jaar krijgen Barn en zijn leeftijdgenoten namelijk hun Mando, een amulet waar een opdracht aan vasthangt als overgangsritueel. Hij ontvangt de amulet van de Moed, en zijn tocht leidt hem naar Drakendal, het gebied voorbij Helheim en Aflheim waar zelfs Neno, Barn’s beste vriend en ontzettend sterk en dapper, liever over zwijgt. Barn is geen durver. Daarom noemt iedereen hem ook ‘Twijgje’. In de plaats van halsbrekende toeren, zoals in bomen klimmen, blijft Barn liever met twee voeten op de grond, waar hij met de vogels en insecten praat en luistert naar de bomen en het zingen van het gras. De mier Hercul en de spin Aranea staan dan ook te popelen om mee met Barn op avontuur te gaan, elk in een zak van zijn mantel. En zo start Barn aan zijn tocht die – zo blijkt snel – veel moed zal vereisen. Maar dat niet alleen…
De prachtige omslag van Drakendal neemt je meteen mee in de sfeer van het verhaal. Een groot geel drakenoog staart je innemend aan vanop de omslag. Maar als je goed kijkt, zie je ook een figuur, klein maar onbevreesd in het aanzien van de majestueuze draak. Dat is dan ook het verhaal van Barn, een verlegen, bange jongen die een queeste aangaat waarvan hij niet weet waar die hem zal leiden, maar die hij onbevreesd tegemoet moet gaan. En dat is nu ook net hoe dit boek wegleest: het verhaal bouwt de spanning goed op, en avonturen van Barn volgen elkaar razend snel op, maar hun wendingen blijven telkens verrassen. Dieltiens creëert een wereld die in niets op de onze lijkt. En al verwacht je dat dat vragen zou oproepen – vragen die misschien niet beantwoord worden – het boek schetst die onbekende wereld zo natuurlijk en gevoelig, dat hij net heel vertrouwd aanvoelt. Wel vertrouwd zijn natuurlijk enkele klassieke verhaalelementen zoals de queeste, en ook enkele verwijzingen naar bekende verhalen en mythen zoals de mier Hercul die – naar verluidt – al een leeuw, veelkoppige slang en stier heeft kleingekregen. Al deed hij dat als kleine mier natuurlijk wel met zijn vernuft in de plaats van met de kracht van een halfgod, zoals zijn (bijna) naamgenoot Hercules. De gebieden Alfheim en Helheim die Barn moet doorkruisen verwijzen dan weer naar de Noorse mythologie waar deze respectievelijk de wereld van de lichtelfen (Alven) en de onderwereld voorstellen. Al deze elementen vormen samen echter een nieuw verhaal, het verhaal van Barn, een jongen die geen twijgje meer wilde zijn. Het einde moet even bezinken, gezien het afwijkt van de traditionele queeste die het merendeel van de verhaallijn leidt. Al zit er ook een zekere symboliek in het einde van Barn’s tocht, die ook al in de subtiele ontwikkeling van zijn personage doorheen het boek verwezen zit. Tot slot zijn er doorheen het boek ook nog de tekeningen van Seppe van den Berghe: prachtige zwart-wit tekeningen die doen denken aan etsen of gravures, en die de grimmige en mysterieuze sfeer van het verhaal nog extra kracht bijzetten. Kortom, een fantasierijk, vlot lezend en spannend verhaal voor kinderen en jongeren vanaf 11 jaar.
Elise Cools - juli 2019
Auteur
Kristien Dieltiens
Illustrator
Seppe Van den Berghe
Uitgeverij
De Eenhoorn
Jaartal
2018
ISBN
9789462913486
Aantal pagina's
303
Prijs
€21,50