Arendsjong
Na een grote ramp wordt Wolf er op uitgestuurd om vooreerst oude kaarten te vinden en dan in andere gebieden op zoek te gaan naar voedsel voor de kleine gemeenschap waarin hij leeft. Zij overleven op blikvoeding en hebben dringend vers voedsel nodig. Met zijn vliegtuig trekt Wolf naar alle windstreken. Op zijn zwerftochten ontdekt hij andere groepen mensen die elk hun eigen problemen hebben om te overleven.
De auteur van dit verhaal neemt de lezer mee naar een weinig rooskleurige toekomst. Door een – niet nader genoemde – ramp is de aarde en de natuur helemaal uit balans. Het hoofdpersonage uit dit verhaal zal op zoek moeten gaan naar nieuwe verse groenten en fruit die zijn volk dan kan verbouwen om zo weer een evenwichtige voeding te winnen en de band met de natuur te herstellen.
Al van bij de eerste bladzijden raakt de lezer echter in de war over de plaats waar hij zich bevindt en de problemen die er heersen. Dat betert er niet op als Wolf wegvliegt en overal brokstukken en puin in de lucht moet ontwijken. Het is een raadsel hoe dat puin daar blijft rondzweven. En het getroffen donkere gebied waaruit Wolf vertrekt, blijkt niet erg groot te zijn. Want elke keer hij ergens landt, is er van die duisternis niets meer te merken. In zijn leefomgeving moeten de mensen overleven op blik en erg zuinig zijn met water, maar Wolf vindt op al die andere plaatsen heerlijk voedsel en water in overvloed. Waarom er geen mogelijkheid is om die dingen naar zijn wereld te brengen, is al even onduidelijk.
Brandstof voor zijn vliegtuig is blijkbaar ook nooit en nergens een probleem. Op elke plaats waar hij komt, helpt hij de daar levende mensen met een bepaald probleem. En telkens keert hij met iets terug naar zijn volk dat hen vooruit helpt in hun zoektocht naar een natuurvriendelijke manier om met de aarde om te gaan.
Helaas ontbreekt het dit verhaal aan spanning en weet de lezer al snel hoe het elke keer weer zal verlopen. Wolf komt ‘ergens’ aan; er is telkens een probleem; Wolf lost het probleem op en krijgt in ruil bruikbaar materiaal mee voor zijn volk.
De boodschap die de auteur aan de lezer wil meegeven ligt er zo vingerdik bovenop dat de lezer er al gauw een overdosis van krijgt en niet meer geïnteresseerd is.
De auteur gebruikt een taal die bol staat van beelden en niet vlot overkomt. Zoals ‘de beenderen stabiliseerden zich’ of ‘de computer haalde halsbrekende toeren uit’ of ‘hij schreed verder door het bos’, om er maar enkele van een oneindige reeks te noemen. Of zinnen die fout kunnen begrepen worden zoals: ‘Slaapwandelend sjokte hij achter zijn zware rugzak aan, die Winter op zijn rug gesjord had.’?
Als de uitgeverij op hun site beweert hun auteurs te ondersteunen met een redacteur en een tekstredacteur, dan hebben die hun werk niet naar behoren gedaan.
Jammer dat deze auteur niet beter begeleid werd om haar werk tot een boeiend resultaat te brengen.
Pol Van Damme - januari 2015
Auteur
Leen Lefebre
Uitgeverij
Zilverbron
Jaartal
2014
ISBN
9789490767884
Aantal pagina's
337
Prijs
€18,95