Titel:

 De nacht van 2 april

 Reeks:

 Auteur:

 Jan Simoen

 Aantal blz.

 226

 Illustrator:

 Peter Simoen

 ISBN:

 9789045114088

 Uitgever:

 Querido

 uitgavejaar

 2012

 Vertaler uit…:

 Leeftijd:

 + 10

 Originele titel:

 AVI:

 8

 Thema’s:

 avontuur, jeugd, zee, oorlog, schuldgevoel

 Prijs: €

 13,95

Joris en zijn vrienden spelen heel vaak buiten in de duinen. Ze spelen meestal oorlogje in en om een oude bunker. Als Joris in een goed weggeborgen koffertje van zijn vader spulletjes uit de oorlog vindt, zit er ook een foto tussen waarop naast zijn vader en moeder een man staat die hij nog nooit gezien heeft. Wat doet die daar? Na een tijdje kan hij een aantal puzzelstukjes bij elkaar leggen en komt zo achter een drama dat zich tijdens de nacht van 2 april 1943 heeft afgespeeld. Maar waarom verstopt zijn vader die foto?

In een kort nawoord vertelt de auteur wat er allemaal echt is in het verhaal. Daaruit kan opgemaakt worden dat de auteur het verhaal van zijn eigen jeugd vertelt. Het is het verhaal van een onbekommerde jeugd met allerlei kleine gebeurtenissen die toch een grote indruk nalaten bij de betrokkenen.
Het verhaal speelt zich af in het begin van de jaren zestig van de vorige eeuw. Er was geen sprake van computers, internet, GSM’s, MP-3’s of andere digitale communicatiemogelijkheden van heden ten dage. Kinderen speelden buiten en moesten om een bepaald uur terug thuis zijn. Wat zij in die tijd buiten uitspookten, daar hadden de ouders het raden naar. Behalve als ze over de schreef gingen of te laat thuis waren, want dan zwaaide er wat.
Het verhaal wordt verteld vanuit het standpunt van Joris, in de ik-vorm. De lezer bekijkt de toenmalige wereld mee door de ogen van Joris. De wereld leek toen veel eenvoudiger: je ging naar school, je speelde met je vrienden in de duinen en je moest luisteren naar je ouders of je werd gestraft. Zo simpel was het. De vraag is of hedendaagse jongeren zich nog zullen herkennen in deze kinderen. Het lijkt eerder een nostalgische terugblik van de auteur op zijn jeugd, die erg goed begrepen zal worden door mensen die in de jaren zestig ook jong waren en naar ‘Kapitein Zeppos’ keken op een zwart-wit televisietoestel of die tevreden waren met een houten speelgoedgeweertje dat vader had geknutseld. Ze konden nog onbekommerd buiten  spelen en ravotten en kattenkwaad uithalen.
Het gegeven van de mysterieuze foto komt pas later in het verhaal en dan nog worden de puzzelstukjes slechts mondjesmaat toegevoegd. Daaruit komt naar voren dat de volwassenen van toen zelf nog met heel wat vragen en bedenkingen zaten over de voorbije oorlog en ook voor zichzelf er nog mee in het reine moesten komen.
De auteur gebruikt een gemakkelijke vertelstijl die aangenaam is om lezen en goed de gedachten van Joris en zijn doen en laten weergeeft.
Een tijdsgebonden verhaal dat de lezer een terugblik biedt over de onbekommerde leefwereld van kinderen zo’n halve eeuw geleden.

Pol Van Damme
oktober 2012