Titel:

 Nooit meer lief

 Reeks:

 Auteur:

 Anna van Praag

 Aantal blz.

 123

 Illustrator:

 (omslag) Els Deckers

 ISBN:

 9789025857257

 Uitgever:

 Leopold

 uitgavejaar

 2010

 Vertaler uit…:

 Leeftijd:

 + 10

 Originele titel:

 AVI:

 8

 Thema’s:

 gemeen, liegen, pesten, vriendschap

 Prijs: €

 13,95

Joni is het beu om een braaf, lief kind te zijn. Vooral omdat ze daardoor niet opviel in de klas. Niemand trok met haar op. Tot ze een keer iets deed wat de aandacht trok. Plots zag men haar staan, was ze iemand. En wou iemand haar vriendin zijn. Nu weet ze dat je pas belangrijk bent als je iets durft. Vooral stoute dingen. Zoals iets stelen van iemand uit de klas en dat dan verbergen bij iemand anders. Zoals met vriendinnen iets gaan stelen in de winkel. Je moet dat dan wel verbergen want je ouders mogen die nieuwe spullen niet zien. Ze zouden vervelende vragen stellen. Wanneer een moeder van een van haar vriendinnen haar verbiedt om nog af te spreken, en haar een rotkind noemt, is Joni verrast. Is ze echt een rotkind? Wanneer de school actie voert om een nabijgelegen braakliggend terrein tot groene zone om te vormen, is ze boos. Jacco, de stoerste jongen in de klas, waar ze zich tot aangetrokken voelt, heeft er met enkele vrienden een clubhuis en dat zou dan ook verdwijnen. Samen met Jacco bedenkt Joni een plan. Een gevaarlijk plan, dat vreselijk slecht afloopt…

De lezer volgt de belevenissen en bedenkingen van Joni. Haar gevoelens en gedachten komen uitgebreid aan bod. Je voelt wel dat ze niet gemeen is, maar dat ze om zichzelf te bewijzen en op te vallen dingen doet die ze eigenlijk liever niet zou doen. Toch houdt dat haar niet tegen, ze liegt en bedriegt iedereen, zelfs haar vriendinnen. Haar karakter wordt duidelijk en herkenbaar uitgewerkt, zelfs zo herkenbaar dat iedereen hier wel trekjes van zichzelf in ziet. Maar Joni gaat te ver, veel te ver. Toch blijft alles geloofwaardig en zeer realistisch. Vooral haar gevoelens tegenover haar ouders en hun plannen voor een woongroep bezorgen haar heel wat kopzorgen. Door dit verhaal leer je dat ‘stoute’ kinderen heel wat redenen kunnen hebben om stout te zijn. Het is een aangrijpend verhaal dat je toch wel even aan het denken zet.

Mik Ghys
januari 2011