· Pluizuit leest en bespreekt kinder-en jeugdboeken ·
Titel: |
Honger |
Reeks: |
Gone |
Auteur: |
Michael
Grant |
Aantal
blz. |
511 |
Illustrator: |
|
ISBN: |
9789047509066 |
Uitgever:
|
uitgavejaar |
2009 |
|
Vertaler
uit…: |
Engels:
Maria Postema |
Leeftijd: |
+
13 |
Originele
titel: |
Hunger
– A Gone Novel |
AVI: |
9 |
Thema’s: |
machtsstrijd,
mutaties, talenten |
Prijs:
€ |
19,95 |
|
Het is drie maanden geleden dat alle volwassenen en kinderen
vanaf 15 jaar verdwenen zijn en er een grote muur in het
landschap verschenen is. Het eten begint op te raken. De
overgebleven kinderen zitten verdeeld over het stadje
Perdido Beach en de Coates Academie. Sam probeert met enkele
vrienden het dagelijkse leven in Perdido Beach in goede
banen te leiden, maar krijgt het erg moeilijk met die
verantwoordelijkheid. Ondertussen zit zijn tweelingbroer
Caine niet stil. Vanuit Coates leidt hij nog steeds een
zootje ongeregeld dat de macht wil krijgen over de hele
zone. Onder druk van iets dat in zijn dromen en zijn geest
zit, neemt hij de kerncentrale in. Sam en zijn vrienden zijn
te laat om dit tegen te houden, maar blijven vechten. Ze
beseffen allemaal dat er meer aan de hand is dan een
uiteengelopen ruzie over wie de baas wil zijn. Een duistere
kracht in de mijn manipuleert hen en wil kracht winnen.
Kunnen ze hem weerstaan en vernietigen? Dit tweede deel van ‘Gone’ neemt je opnieuw mee naar de
moeilijke leefomstandigheden binnen de eigenaardige muur.
Het eten raakt op en wat er nog is, is soms onbereikbaar.
Steeds meer bizarre mutaties bij dieren duiken op en de
kinderen moeten proberen te overleven. Iedereen in Perdido
Beach kijkt op naar Sam, maar die gaat er stilaan onderdoor.
Hij voelt zich verantwoordelijk maar het wordt allemaal te
veel. Vooral als de kinderen tegen elkaar beginnen vechten
omdat de ‘gewone’ kinderen jaloers worden op de
‘freaks’. Dankzij de speciale krachten van de freaks
kunnen heel wat problemen opgelost worden, maar zo wordt het
onderscheid tussen de kinderen wel veel groter. Het is zeker
geen georganiseerde groep, hoe graag Sam dat ook zou willen.
Hij krijgt hen niet aan het werk en verliest stilaan zijn
gezag omdat hij het schijnbaar opgeeft. Toch zal hij er
alles aan doen om te beletten dat zijn broer de
‘duisternis’ in de mijn te eten zal geven door uranium
uit de kerncentrale te bezorgen. De karakters van de
personages zijn erg duidelijk beschreven, ook hun gedrag
vertelt veel over hen. Ook heel wat gevoelens komen naar
boven, vooral als iedereen honger heeft: ze worden jaloers,
voelen zich benadeeld, anderen voelen zich superieur, er
wordt gevochten, gedreigd, er is angst door de onzekerheid.
Niemand is tevreden, alles loopt mis en er is alleen maar
reden om te klagen. Toch proberen sommigen er het beste van
te maken. De oudsten proberen beslissingen te nemen in het
voordeel van iedereen. Deze kleine maatschappij laat zien
hoe moeilijk het kan zijn om samen te leven in extreme
omstandigheden. En zoals Sam zegt, het zijn nog kinderen,
het is moeilijk om hen te motiveren om te helpen als ze er
geen plezier aan beleven.
Mik Ghys |
Ons mailadres:pluizuit@hotmail.com
Recensie gepubliceerd of aangepast op:18 oktober, 2009
Legal disclaimer.Copyright Pluizuit
2009