Titel:

 Kwam dat zien! Kwam dat zien!

 Reeks:

 Auteur:

 Divers (samenstelling Ted van Lieshout)

 Aantal blz.

 96

 Illustrator:

 Divers

 ISBN:

 9789045106533

 Uitgever:

 Querido

 uitgavejaar

 2008

 Vertaler uit…:

 Leeftijd:

 + 10

 Originele titel:

 AVI:

 Thema’s:

 poëzie, taal, schrijven

 Prijs: €

 14,95

De subtitel ‘Querido’s Poëziespektakel” is er niet om gelogen. Want ‘spreekstalmeester’ van Lieshout slaagt er weer in om verrassend en origineel uit de hoek te komen met deze gedichtenbundel, verpakt in ware circusstijl.
Zoals zijn eerdere ‘Papieren musea” creëert hij hier een soort papieren circus, waarbij maar liefst 56 Vlaamse en Nederlandse dichters en 23 illustratoren de arena betreden.
Hij opent het spektakel met het eerste gedicht, eentje van hemzelf: “Hooggeëerd publiek”. Het tromgeroffel verzin je er met gemak zelf bij. Daarna volgen een massa gedichten elkaar op in een hoog tempo, als diverse acts in een circus, rond de meest verscheiden thema’s zoals circus, leven, vriendschap, dieren, liefde, dood, ouders, kinderen, spelen, natuur, en nog veel meer.
Eindigen doet hij in schoonheid met een gedicht van Bas Rompa, waarin het circus vertrokken is en de wei er hopeloos bijligt.
Maar gelukkig betreft het hier een boek en kan je terugkeren en eindeloos ronddolen in dit circus, zodat de lichten nooit hoeven te doven.
Net als de vele thema’s, zijn de stijlen even divers. Heldere gedichten die niets te verbergen hebben en vaak een glimlach op je gezicht toveren, wisselen elkaar af met gelaagde gedichten die je meerdere malen moet lezen om ze beetje bij beetje te kunnen vatten. Zo worden vele leeftijden en tevens volwassenen op hun wenken bediend. Absurde gedichten passeren de revue, er wordt met taal gejongleerd, emoties komen aan bod, verwondering wordt opgeroepen, …
Ook mooi hoe de diverse tekenstijlen het geheel verluchten en het de juiste sfeer meegeven.
Als een soort interludiums laat van Lieshout vele schrijvers aan het woord komen over hoe ze gedichten schrijven, over hun favoriete dichtregels, over rijmen en spelen met taal, over hoe je best gedichten leest en over het gebruik van leestekens en hoofdletters. Zo krijg je als lezer ook nog, met veel humor en plezier, een heldere dosis linguïstiek mee.
En op het einde relativeert hij die ganse ‘taalboel’ door de schrijvers te laten vertellen wat ze zouden willen doen als ze echt in een circus zouden werken. Een leuke knipoog…
Treffend voor de speelse stijl zijn de miniportretjes van de dichters achteraan. Hier geen typische opsommingen en saaie biografietjes, maar prettige vragen en verrassende antwoorden.

Zo mogen er nog circussen passeren…

Eric Vanthillo                                                                                                            
oktober 2008