Joe & ik
Woelie woont alleen met zijn vader Joe. Zijn moeder zit in een psychiatrische instelling en weet dat ze nooit meer beter zal worden. Af en toe gaat Woelie op bezoek en soms belt ze hem gewoon even op. Woelie voelt zich niet goed in zijn vel en stopt met naar school gaan. Overdag komt hij niet buiten, dat beangstigt hem te veel. Tegen ’s avonds komt hij wat tot rust. Maar op een dag ontdekt hij dat zijn vader al een hele tijd te veel pijnstillers neemt tegen buikpijn. Wanneer hij tijdens een crisis in het ziekenhuis belandt, proberen de dokters hem duidelijk te maken hoe erg het met hem gesteld is, maar Joe wil er niets over horen. Hij wil alleen weten hoeveel tijd hij nog heeft want hij wil samen met Woelie nog een paar steden bezoeken met de trein. Veertien dagen, die tijd hebben ze om Joe’s laatste wens te vervullen. Ondanks de ondraaglijke pijnen en de vele pijnstillers vertrekken ze.
Deze reizen zijn een openbaring voor Woelie. Hij leert terug overdag functioneren, hij komt op onbekende plekken en leert zijn plan trekken. Hij moet immers zorgen voor Joe, voortdurend opletten of alles ok is en hem verzorgen. De vele rustpunten die Joe nodig heeft om te bekomen, zijn ook voor Woelie rustpunten. Hij denkt na over zijn leven, over zijn relatie met Joe en wordt zo volwassen op zeer korte tijd. De reizen hebben voor hem ook leuke verrassingen in petto, zo wordt het een tijd om nooit te vergeten. Om te genieten van het nu. De toekomst, die komt vanzelf wel. De karakters van de hoofdpersonages werden knap uitgewerkt. De norse Joe die dol is op zijn zoon, die houdt van dingen beginnen maar slecht is in het afmaken. De teruggetrokken Woelie die heel wat meer in zijn mars heeft dan hij zelf dacht. Woelies reisverslag is vlot en erg persoonlijk, wat het geheel zo aantrekkelijk maakt. Een boeiend verhaal over een speciale vader-zoonrelatie.
Mik Ghys - november 2014
Auteur
Mireille Geus
Uitgeverij
Lemniscaat
Jaartal
2014
ISBN
9789047706267
Aantal pagina's
204
Prijs
€17,95