Titel:

 Socrates en de stenen

 Reeks:

 Auteur:

 Linda van Mieghem

 Aantal blz.

 132

 Illustrator:

 Ludwin Schouten

 ISBN:

 90-5908-019-X

 Uitgever:

 Davidsfonds/Infodok

Uitgavejaar

 2002

 Vertaler uit…:

 Leeftijd:

 + 9

 Thema’s:

 filosofie, eenzaamheid, woestijn, identiteit

 Prijs: €

 12,25

Socrates woont in een dorpje op een heuvel. Aan de voet van de heuvel begint de woestijn. Dat was heel lang geleden wel anders. Nu is de vlakte van Figa een onherbergzame zandvlakte met in de verte een groep kale rotsen. De dorpsbewoners zeggen dat deze Stenen vervloekt zijn. Omdat hij iets heel on-wijs wil doen –wie heet er nu ook Socrates?- trekt hij de vlakte in naar de Stenen, om zijn vriend te zoeken. Maar de Stenen houden niet van pottenkijkers!

In dit bijzonder origineel verhaal vol fantasie gaat het de schrijfster vooral om het filosoferen met de lezer(es); over je naam bijvoorbeeld: waarom heet je zo en ben je nog dezelfde als je een andere naam neemt; of over verdriet: wat is verdriet eigenlijk, of liefde. Door middel van de sprekende Stenen die Socrates allerlei vragen stellen, gaat hij op zoek naar antwoorden, waardoor hij uiteindelijk zijn naam alle eer aandoet.
Het verhaal is best grappig, opgewekt, al is Socrates soms erg verdrietig. De Stenen komen ook heel bijzonder over: ze kunnen mopperen, boos zijn, treiteren, slijmen en gelukkig ook vriendelijk zijn. De dialogen van Socrates en de Stenen zijn vlot en herkenbaar.
Het verhaal is gemakkelijk te lezen en goed inleefbaar; de pagina-grote illustraties zijn vrij somber, al zijn de Stenen dat eigenlijk ook wel.  

Pol Van Damme