Titel:

 Stoere Matthijs

 Reeks:

 Auteur:

 Charlotte Labaronne

 Aantal blz.

 25

 Illustrator:

 Charlotte Labaronne

 ISBN:

 90-5927-001-0

 Uitgever:

 de Vries-Brouwers

 uitgavejaar

 2002

 Vertaler uit…:

 Engels: Ineke Ris

 Leeftijd:

 + 4

 Thema’s:

 stoer doen, vriendschap

 Prijs: €

 11,90

Matthijs de kleine alligator vindt het niet leuk om met andere kinderen te spelen, daar vindt hij zich te stoer voor. Als de juf een verhaaltje voorleest, maakt Matthijs lawaai om de anderen dwars te zitten. Tijdens het knutseluurtje horen ze dat er een nieuw kind in de klas komt. Een leeuw die Alex heet. Matthijs is in de wolken, die leeuw is vast zo sterk als hij en hij is ervan overtuigd dat ze vrienden zullen worden. Maar Alex blijkt een meisje te zijn en Matthijs is vreselijk boos. Hij pest Alex door limonade over haar beer te gieten, haar blokkentoren omver te gooien, tuba te toeteren in haar oor en rode vlekken te maken op haar tekening. Alex is het daarna echt beu en geeft een enorme brul. Matthijs schrikt zich dood, hij heeft nog nooit zoiets gehoord. Daarna is hij helemaal veranderd, hij gaat zelfs spelen met Alex en zijn andere klasgenootjes. Na de pauze leest de juf een boek voor en deze keer maakt Matthijs geen lawaai. Hij denkt al aan de leuke spelletjes die hij de volgende dag kan spelen.

Matthijs is een boeiend figuurtje dat kleuters onmiddellijk herkennen. Elke klas heeft zijn eigen dwarsligger, iemand die nooit doet wat al de anderen wel doen. Zo iemand heeft geen vriendjes, en dat zie je hier ook bij Matthijs. Dat hij graag een vriendje wil, merk je als hij droomt over Alex, de nieuweling. De grote ontgoocheling verergert zijn asociaal gedrag. Tot er plots initiatief genomen wordt vanuit de nieuweling. Kleuters kunnen zich deze situatie al heel goed voorstellen, ze zullen zelf nog wel andere voorbeelden geven. Dit boek nodigt ook uit om in de klas over te praten. Het kan andere dwarsliggers tonen dat het echt wel anders kan. De illustraties zijn zeer expressief. De specifieke kenmerken van de verschillende personages worden extra in de verf gezet: het nijlpaardje is heel dik, de bever heeft opvallend grote tanden en het konijn heeft heel lange oren. Alle dieren hebben een ronde vorm, wat hen vriendelijker maakt dan in een meer realistische vorm. Geen overdreven details, de illustraties werden beperkt tot de essentie van het verhaal.
Een verrassend voorleesverhaal.

Mik Ghys