Pluizuit leest en bespreekt kinder-en jeugdboeken.

 Titel:

 Nu niet. Nooit niet.

 Reeks:

 

 Auteur:

 Kirsten Boie

 Aantal blz.

 96

 Illustrator:

 

 ISBN:

 90-216-1533-9

 Uitgever:

 Ploegsma

Uitgavejaar

 2000

 Vertaler uit…:

 Duits: …

 Leeftijd:

 + 12

 Thema’s:

 pesten

 Prijs: €

 9,87 

 

 

Niklas wordt getreiterd, geterroriseerd. Zomaar, zonder enige reden. Karl, een nieuwe jongen uit Niklas’ klas ontpopt zich als een ware psychopaat, die zijn pesterijen zó inkleedt dat het een hele tijd duurt vooraleer de ouders van Niklas hun zoon geloven. Maar bij de ouders van Karl, de leerkrachten en zelfs de politie vangen ze zonder meer bot. Het gaat van kwaad naar erger! Niklas weet nog maar één oplossing…

   “Ik vermoord hem.
    Ik maak hem af, ik zweer het, ik vermoord hem.
    Ik trap zijn smoel zo in elkaar dat hij nooit meer…
    Ik vermoord hem.
    Ik maak hem af, ik zweer het.”

Zo begint het prangende verhaal van Niklas. Een verhaal dat je niet meer loslaat, dat je woedend maakt van machteloosheid.
Op een zeer eigen wijze weet de auteur je aan het verhaal te kleven en het is zodanig opgebouwd dat je mee in die vicieuze cirkel terechtkomt. Want dat doet de auteur ook uitschijnen: er is geen oplossing. Of maar één: deze waarmee het boek begint en waarmee het ook eindigt.
Het verhaal is tweeledig opgebouwd. In nogal vetgedrukte delen staat het begin van het verhaal. We beleven mee wat Niklas denkt, zegt, voelt. Op die manier krijg je als lezer een heel goed beeld van een stille, niet zo assertieve jongen die gemakkelijk beïnvloed wordt en daar niet tegenop kan.
Daartussenin staan delen in een dunnere letter. Die vormen eigenlijk het vervolg op de vetgedrukte delen. Het knappe van het verhaal is dat die twee vertellijnen zodanig door elkaar verweven zijn dat het einde van het verhaal terug het begin van het verhaal is.
Op een zeer realistische en heel geloofwaardige manier maakt de auteur duidelijk dat het pesten of treiteren van iemand op een heel geraffineerde wijze gebeurt en dat school noch ouders of politie doorhebben wat er gebeurt of gewoon ontkennen dat het gebeurt.
In het begin geloofden zelfs zijn eigen ouders Niklas niet. Vanaf het ogenblik dat ze het wel doen, beseffen wat er aan de hand is en er iets willen tegen doen, komen ze in een spiraal van onbegrip, onwil en onmacht, waaruit ontsnappen niet meer mogelijk is.
In het begin vraagt het wel een kleine aanpassing in de speciale opbouw van het verhaal maar eens het verhaal je in de ban heeft, blijf je lezen met een stijgend gevoel van onbehagen, boosheid en onmacht.
Het enige wat vreemde aan het verhaal is dat de kinderen hun ouders ook bij hun voornaam noemen.
Een erg indringend verhaal dat je niet zomaar loslaat. Een aanrader!

Ons mailadres:pluizuit@hotmail.com
Recensie aangepast op:15 maart, 2005