Titel:

 Clara gaat naar de zee

 Reeks:

 Auteur:

 Guido Quarzo

 Aantal blz.

 94

 Illustrator:

 ISBN:

 90-6537-311-0

 Uitgever:

 Lemniscaat

Uitgavejaar

 2001

 Vertaler uit…:

 Italiaans: Maartje Oosterhof

Leeftijd:

 + 12

 Thema’s:

 syndroom van Down, treinreis, zee

 Prijs: €

 11,65 

Clara is anders dan andere kinderen; ze heeft het syndroom van Down. Op een dag ontsnapt ze aan de aandacht van haar moeder en ze besluit naar zee te gaan - alleen. Tijdens haar tocht ontmoet Clara mensen die behulpzaam zijn, maar ook mensen die zich afvragen wat een mongooltje alleen op pad doet. Maar Clara zet door, tot ze uiteindelijk haar doel bereikt: de zee.

De auteur van dit hedendaags, realistische verhaal slaat als alwetende verteller Clara gade. Na elke wending in het verhaal, geeft hij een terugblik naar een voorgaande gebeurtenis uit het leven van Clara en hoe zij er toen op reageerde of wat ze eruit leerde, waardoor de lezer kan begrijpen waarom Clara nu net doet wat ze doet. De auteur laat de lezer kennis maken met de gedachtengang en denkwijze van een mongools meisje. Hij legt uit waarom Clara zo denkt en zo handelt; wat Clara's reactie is op gebeurtenissen en zelfs woorden. Toch kan je je niet van de indruk ontdoen dat de auteur louter registreert en niet meeleeft met Clara. Emoties komen niet aan de oppervlakte.
Het verhaal leest gemakkelijk, ook vanwege de grote letter die gebruikt werd en korte alinea's; wat een overzichtelijke bladspiegel geeft. Toch zitten er enkele 'schoonheidsfoutjes' in. Op de eerste bladzijde stelt de treinkaartjesverkoper vast dat het meisje 'het syndroom van Down' heeft, iets wat pas op de volgende bladzijde als 'verstandelijk gehandicapt' wordt verklaard. Of de jonge lezer daarmee weet wat bedoeld wordt is maar de vraag. Een typisch Italiaans woord: foccacia wordt niet verklaard of vertaald. Op pagina 69 - 70 staat een stukje tussen haakjes. De reden daarvoor is mij een raadsel.
Op het strand vermengen werkelijkheid en fantasie zich in een scène met een hond waarvan Clara denkt dat het de hond uit een verhaal is dat haar moeder dikwijls voorlas en Clara begint een heel gesprek met de hond. Als de eigenaar van de hond erbij komt, praat de hond niet meer. Een nogal verwarrend stukje dat niet bij het verhaal lijkt te passen, maar toch cruciaal is omdat het haar de oplossing biedt voor het probleem van de terugreis naar huis.
Voor dit boek kreeg de auteur in 1999 de 'Premio Castello' een Italiaanse kinderboekenprijs.

Marijke Umans