Pluizuit leest en bespreekt kinder-en jeugdboeken.
Titel: |
De
buidelbaby |
Reeks: |
|
Auteur: |
Elisabeth
Brami |
Aantal
blz. |
32 |
Illustrator: |
ISBN: |
90-5838-366-0 |
|
Uitgever:
|
uitgavejaar |
2006 |
|
Vertaler
uit…: |
Frans:
Marita Vermeulen |
Leeftijd: |
+ 5 |
Originele titel: |
La poche à bébé |
AVI: |
|
Thema’s:
|
verlangen
naar een kind, adoptie |
Prijs:
€ |
12,50 |
|
Omdat de buidel van
mevrouw Kangoeroe leeg bleef, besloten meneer en mevrouw Kangoeroe naar de
dokter te gaan. Hun wereld stortte in toen de dokter hen zei dat haar buidel
te krap was voor een baby. Meneer Kangoeroe besloot het huis te verlaten,
hij wilde een vrouw zoeken met een mooie buidel. Mevrouw Kangoeroe bleef
ontroostbaar achter. De andere dieren zochten mee naar een oplossing: ze
wilden hun huisje of nest uitlenen en kwamen uiteindelijk op het lumineuze
idee een buikzak te maken. Toen gebeurde er aan de andere kant van de wereld
een verschrikkelijke aardbeving. Er werd naar ouders gezocht voor een baby
die men tussen het puin had gevonden. De vrienden zochten meneer Kangoeroe
op en maakten hem duidelijk dat hij terug moest keren naar zijn vrouw. Ze
verzoenden zich. Voor meneer en mevrouw Kangoeroe naar de andere kant van de
wereld konden vertrekken, moesten ze langs het adoptiebureau allerlei
formaliteiten regelen. Uiteindelijk konden ze hun baby gaan halen en droegen
hem beurtelings in hun buikzak. “Een kind moet zich gedragen voelen door
zijn ouders” was mevrouw Kangoeroe’s lievelingsuitspraak. De buikzak
werd een wereldwijd succes… Een heel mooi en
ontroerend liefdesverhaal waarin het verlangen naar een kind centraal staat.
Meneer en mevrouw Kangoeroe hadden het al heel lang erg goed samen, tot de
niet vervulde kinderwens hun relatie bijna uit elkaar deed spatten. Het is
aangrijpend hoe de vrienden in actie schieten en een oplossing zoeken voor
al hun problemen. Het verhaal eindigt niet bij het afhalen van het
adoptiekind. Er wordt nog een heel mooie en waardevolle boodschap
meegegeven: een kind moet zich gedragen voelen door zijn ouders. Dit maakt
het boek tot een prachtig voorleesboek waarin zowel adoptiekinderen als hun
ouders zich kunnen herkennen. Het boek is een heel mooie samenwerking tussen
auteur en illustrator. De tekst vertelt het verhaal erg raak, zonder
overdreven emotie. Je ontdekt steeds nieuwe details in de illustraties, die
het verhaal ongelooflijk verrijken. Zo zijn er, voor de tekst begint, een
aantal kleine tekeningen als postzegels afgebeeld die in stripvorm het
liefdesleven van meneer en mevrouw Kangoeroe vertellen dat vooraf is gegaan
aan het eigenlijke verhaal. Dit wordt op het einde opnieuw toegepast en zo
zie je vrolijke tafereeltjes van het nieuwe gezin. De symboliek is ook niet
mis te verstaan: er is een kleine reiswekker die 5 voor 12 aangeeft en
waarin twee ringen zitten aan het begin van het verhaal, of de stormachtige
dag waarop meneer Kangoeroe vertrekt en de zonovergoten dag waarop meneer
Kangoeroe terugkomt. Knappe vondsten. Bekroond met een Boekenpluim 2007.
Inge Umans |
Ons mailadres:pluizuit@hotmail.com
Recensie gepubliceerd of aangepast op:11 oktober, 2009