Pluizuit leest en bespreekt kinder-en jeugdboeken.

 Titel:

 Een griezelmeisje

 Reeks:

 

 Auteur:

 Edward van de Vendel

 Aantal blz.

 36

 Illustrator:

 Isabelle Vandenabeele

 ISBN:

 90-5838-352-0

 Uitgever:

 De Eenhoorn

 uitgavejaar

 2006

 Vertaler uit…:

 

 Leeftijd:

 + 8

 Originele titel:

 

 AVI:

 

 Thema’s:

 sprookje, griezelen, dapperheid

 Prijs: €

 15,50

 

 

Louise vindt haar leven saai en denkt met weemoed terug aan hoe ze vroeger een griezelmeisje was dat van enge jongens hield, als van Rotboy.
Om het griezelmeisje in haar weer te ontdekken sjeest ze naar het Huuverbos, de beste plek voor griezelavonturen. En daar ontmoet ze Rotboy weer, groot geworden met een baard en een paard.
Hij neemt haar mee naar zijn slothuis, een lugubere locatie met allemaal sleutels.
Als hij haar verlaat gaat Louise rondsnuffelen in alle kamers. In de laatste kille kamer ontdekt ze dat Rotboy nu geen vrouwenzakdoekjes meer spaart, maar iets veel enger.
Als Rotboy onverwacht terugkeert, kan ze net op het nippertje ontsnappen.
Ze racet door het Huuverbos en neemt afscheid van haar griezelmeisjes-tijd, plannen smedend om definitief af te rekenen met Rotboy.

De tandem Vandenabeele – van de Vendel leverde reeds eerder een geslaagde, eigenzinnige sprookjesbewerking op: Rood Rood Roodkapje. Deze keer lieten ze zich (zeer) vrij inspireren door het wrede verhaal van Blauwbaard.
Met haar ruwe houtsneden en haar grove inkleuringen (kil blauw, onheilspellend rood en imponerend zwart) roept Vandenabeele hier weer oerangsten op waar je als toeschouwer niet aan ontkomt. Dit wordt nog eens versterkt door het veelvuldig gebruik van uitwaaierende schaduwen die als een dreiging over de prenten zweven.
De vele details, de starre blikken en de statische bewegingen doen meer vermoeden dan wat je ziet.
Kortom, imponerende prenten die hun geheimen niet onmiddellijk prijsgeven en die je bange intuïtie aanspreken.
Van de Vendel creëert in zijn tekst dezelfde soort afstandelijkheid die meer doet vermoeden dan er staat. Hij wikt en weegt zijn woorden en door subtiele herhalingen krijgt zijn tekst vaak iets hypnotisch. De plantenwereld die hij als metafoor veelvuldig aanhaalt verrijkt de emotionele laag op een verrassende wijze.

Een prentenboek dat bewondering afdwingt doordat zowel prenten als tekst als totale vormgeving je meezuigen in een universele, wrede wereld waarin fascinatie en afgrijzen elkaar voor de voeten lopen.

 

Eric Vanthillo
mei 2006


Ons mailadres:pluizuit@hotmail.com
Recensie gepubliceerd of aangepast op:24 juni, 2006