|
1572. Het is erg onrustig in de Lage Landen. Spaanse
soldaten trekken door het land op zoek naar ‘ketters’ om ze tot inkeer
te brengen met een galg of brandstapel. Er wordt niet op een leven meer of
minder gekeken. De jonge Robbe verliest zo zijn ouders en wordt door een oom
als slaafje verkocht aan een Spaanse soldaat. Zijn leven verandert helemaal
onder de wrede handen van de soldaat.
Bij een tocht door Vlaanderen wordt de groep Spaanse soldaten overvallen
door een bende. Het blijken meisjes te zijn die roven en stelen om in leven
te blijven. Robbe helpt een gevangen meisje en vlucht later met haar. De
kinderen belanden op een piepklein eilandje in de Honte: Waterdunen. Daar
zijn ze veilig. Toch krijgen ze nog een belangrijke maar gevaarlijke missie
te vervullen. En die Spaanse soldaat die Robbe heeft gekocht zint nog steeds
op wraak!
De lezer is meteen geïntrigeerd door dit verhaal. De gruwelijke dingen die
de jonge Robbe plots overkomen, bezorgen niet enkel de jongen een schok. Als
lezer ben je evengoed geschokt door de brute praktijken van de Spaanse
soldaten. De gebeurtenissen die Robbe overkomen volgen elkaar in snel tempo
op en voor hij het zelf goed en wel beseft, werkt hij mee aan het verzet
tegen de Spaanse overheersing.
Hoewel de lezer zich de situatie van de kinderen nauwelijks kan voorstellen,
hebben ze onmiddellijk zijn/haar sympathie. Als lezer leef je mee met de
gebeurtenissen die de kinderen overkomen. Dikwijls zijn ze radeloos,
wanhopig of zelfs in shock door wat hen overkomt, want de dreiging van
honger, gevangenschap of de dood door ontbering, ziekte of moord, zijn alom
aanwezig. Op fijne wijze brengt de auteur aan de lezer over dat een held
zichzelf niet echt zo ziet en zijn handelingen weinig heldhaftig vindt.
Robbe twijfelt dikwijls aan zichzelf en is even bang als de anderen. Maar
ook gevoelens van genegenheid en verwarrende verliefdheid worden mooi
verwoord. De volwassenen zijn eveneens niet zwart-wit beschreven. Onder de
Spaanse soldaten blijken ook redelijke mensen te zijn; terwijl er bij de
Nederlanders ook mensen zijn die alleen aan hun eigen hachje of profijt
denken.
Het verhaal krijgt een magisch kantje door één van de kinderen, Enghel,
die de gave van helderziendheid bezit, maar later ook blijkt te kunnen
praten met dieren en zelfs met de wind. Daarin schuilt toch een beetje het
gevaar dat dit de geloofwaardigheid van het verhaal aantast. Een slimme
zeehond krijgt een rol als van een intelligente dolfijn. Misschien iets te
veel van het goede hiervan.
Dat neemt niet weg dat het verhaal leest als een trein en spannend blijft
tot de laatste bladzijde, met een open maar aanvaardbaar slot, al is het
niet wensvervullend, want dat zou hier niet passen.
Beslist de moeite waard!
Pol Van Damme
mei 2006
|
