Titel:

 Drie zusters

 Reeks:

 Auteur:

 Bart Moeyaert

 Aantal blz.

 41

 Illustrator:

 (foto’s) Koen Broos

 ISBN:

 90-5933-068-4

 Uitgever:

 Afijn

 uitgavejaar

 2004

 Vertaler uit…:

 Leeftijd:

 + 12

 Thema’s:

 theater, gezin, zussen, ondernemen

 Prijs: €

 18,95

De tekst van deze theaterproductie, van de hand van Bart Moeyaert, kwam tot stand op basis van improvisaties van drie actrices olv regisseur Inne Goris, met als inspiratiebron Tjechovs ‘De drie zusters’.
Deze voorstelling ontving de 1000 Watt Theaterprijs 2004 (beste Vlaamse of Nederlandse podiumproductie voor jongeren en kinderen van het jaar).

De gehele tekst laat zich niet lezen als een klassieke tekst met een begin, een midden en een slot. Maar de verschillende scènes (10 in aantal en 3 scènes die het stuk niet haalden) staan op zich. Door de manier waarop ze elkaar opvolgen ontstaan gevoelslagen en beweegredenen die verborgen lagen en beetje bij beetje hun geheimen prijsgeven.
Telkens je scènes (her)leest ontdek je weer nieuwe elementen in hoe de zussen met elkaar omgaan, hoe ze elkaar steunen of afmaken, hoe ze niet zonder elkaar kunnen, hoe dreigend hun omgeving is maar hoe ze die omgeving nooit kunnen verlaten, enz. …
Wat je leest zijn geen grote daden of acties, maar verscheurde innerlijke werelden die vaak botsen en soms gelijklopen of elkaar versterken.
Moeyaert schildert als het ware een broeierige, dreigende sfeer met een minimum aan woorden. De suggestie van wat je tussen de regels kan lezen maakt een grote indruk. Zoals bv. de immer afwezige dominante vader. Of hoe de zusters zich tegenover elkaar verhouden. Poëtische ‘verzwijgingen’ om duimen en vingers van af te likken…
Hier sluiten de sfeervolle zwart-wit foto’s van Broos perfect bij aan. Zij tonen details en zwierige bewegingen, zonder te vervallen in anekdotiek. Zij versterken de onderhuidse spanning die zo sterk in de tekst aanwezig is en tonen een wereld in verval.
De lay-out van het geheel is doordacht. De luchtige typografie van de teksten en de paginagrote foto’s geven het boek zijn haast poëtische sfeer. Ook mooi hoe die ene zin “Het geluid van een trein die voorbij dendert en in de verte verdwijnt.” telkens terugkeert.
Kortom, een niet voor de hand liggend boek dat zich langzaam laat ontdekken. Maar eens het je bij je strot heeft, laat het je niet meer los. Een aanrader dus.

Eric Vanthillo