Titel:

 De stille pijn van Luca

 Reeks:

 Auteur:

 Kristien Dieltiens

 Aantal blz.

 208

 Illustrator:

 (omslag) Marijke Meersman

 ISBN:

 90-448-0385-9

 Uitgever:

 Clavis

 uitgavejaar

 2005

 Vertaler uit…:

 Leeftijd:

 + 14

 Thema’s:

 oorlog, angst, familie, zigeuners, overleven

 Prijs: €

 17,95

Luca keert op 19-jarige leeftijd met zijn vader terug naar zijn geboortestreek in Kroatië. Hij is het land ontvlucht toen hij zes was en de oorlog er uitbrak. Sindsdien heeft hij niet meer gesproken. De terugreis maakt herinneringen in hem wakker. Hoe hij met zijn vriend en buurjongen speelde, de verhalen van zijn gekke oom Oljo over Baba Yaga uit een Russisch sprookje, maar ook over de oorlog die steeds dichterbij kwam en hen deed vluchten naar België.

Korte hoofdstukken over de reis en de terugkeer naar het geboortedorp staan telkens cursief gedrukt. Maar het grootste deel van het boek geeft in chronologische flashbacks het verhaal van de kleine Luca weer, hoe hij zorgeloos opgroeide in Slavonië, het oosten van Kroatië, en hoe vroegere buren en vrienden vijanden werden en de oorlog hun leven binnensijpelde. De kleine Luca heeft zich opgetrokken aan de verhalen van zijn oom Oljo om zo alles wat rondom hem gebeurde wat hij niet kon verklaren, te duiden en zo zijn angst te kunnen hanteren.
De schrijfster heeft het nodige researchwerk verricht maar zag hierbij toch enkele zaken over het hoofd. Zo wordt in het Kroatisch een c nooit als een k uitgesproken en zou het hoofdpersonage dus Luka moeten heten. Ook namen van steden zoals Vukovar worden niet consequent met een k geschreven. De vader heet Milan en Luka’s zus heet Jelena, beide typisch Servische voornamen die niet voorkomen in katholieke Kroatische middens. Er sloop ook een kleine vertaalfout het boek binnen op blz. 135: jesti betekent nl. eten en niet geld. Maar al bij al zijn dit slechts details waar een doorsnee lezer zich niet aan stoort. Het verhaal is erg beeldend geschreven. Het boek deed me bij momenten sterk denken aan “het meisje met de zwavelstokjes”, van H.C. Anderssen (de kerstperiode, de koude en de sneeuw en de honger, het voorbij haasten van met pakjes beladen mensen) maar ook aan de films ”La vita è bella”, van Roberto Benigni (het hoofdstuk waarin Luca zich onzichtbaar moet maken om te gaan plassen) en “Les Temps des gitans”, van Emir Kusturica (het hoofdstuk in Oostenrijk, waar de kinderen door een bende Roma-zigeuners worden ingelijfd). Het werd een mooi en erg aangrijpend verhaal dat doet stilstaan bij een oorlog die zich nog niet zo lang geleden afspeelde op een boogscheut van ons land.

Inge Umans