Pluizuit leest en bespreekt kinder-en jeugdboeken.

 Titel:

 De supernaturalist

 Reeks:

 

 Auteur:

 Eoin Colfer

 Aantal blz.

 223

 Illustrator:

 (omslag) Alexander Garkusha

 ISBN:

 90-5000-655-8

 Uitgever:

 Vassallucci

 uitgavejaar

 2004

 Vertaler uit…:

 Engels: Mireille Vroege

 Leeftijd:

 + 12

 Thema’s:

 SF, hightech, bovennatuurlijke waarneming,
 avontuur

 Prijs: €

 15,95

 

 

In Satellietstad, ergens in de toekomst, kan de wees Kosmo Heuvel ontsnappen uit het weeshuis waar de bewoners gebruikt worden voor allerlei experimenten. Tijdens zijn ontsnapping wordt hij levensgevaarlijk gewond, maar gered door een groepje jongeren. Zij zijn de Supernaturalisten, die jagen op Parasieten, blauwe doorschijnende wezens die het leven uit gewonden wegzuigen en enkel door zogenaamde Spotters kunnen gezien worden. Kosmo sluit zich noodgedwongen aan bij het groepje maar al snel blijkt dat ze in een gecompliceerd web van chantage en intriges terecht zijn gekomen. Het leven van de Supernaturalisten loopt groot gevaar.

Deze keer geen elfen met Hightech wapens en technologie zoals in Artemis Fowl, maar wel gewone mensen (nou ja, zo gewoon zijn ze nu ook weer niet) in een onzekere toekomst in een leefwereld die gedomineerd wordt door technologie en zo vervuild is dat er altijd smog in de lucht hangt. Het is een wat vreemde wereld. In het begin heb je als lezer wat moeite om in het verhaal te komen; het is niet direct herkenbaar en sommige (ruimtelijke) beschrijvingen lijken hier en daar zo overdreven dat je er moeilijk een voorstelling van kan maken. En hopelijk loopt het nooit echt zo met de wereld.
Maar niet getreurd daarom, eens het verhaal op gang en als lezer gebeten, kan je het niet meer wegleggen tot het uit is: een roetsjbaan van belevenissen en gevaren die het groepje het hoofd moet bieden, zo snel, dat het nauwelijks bij te houden is.
Het personage van Kosmo is heel levensecht neergezet. Hij is als wees totaal onvoorbereid op het leven in die maatschappij en stelt zich dan ook heel wat vragen over wat er allemaal gebeurt. Hij is degene met het gezonde verstand die het groepje meer dan eens uit de penarie redt. Ook de andere leden van het groepje worden goed geschetst. Van het leven in Satellietstad zelf heb je niet zo’n goed beeld, maar dat is voor het verhaal niet echt noodzakelijk.
Het verhaal leest als een sneltrein; de soms technische gegevens over computers, wapens en dergelijke neem je er met plezier bij.
Het einde is zodanig dat een vervolg zeker mogelijk is.
Om je in sneltreinvaart een aantal uren onder te dompelen in een erg chaotisch toekomstbeeld.


Pol Van Damme


Ons mailadres:pluizuit@hotmail.com
Recensie gemaakt of aangepast op:07 maart, 2005