Titel:

 Paardengek

 Reeks:

 Rode Ruggen

 Auteur:

 Nina Schindler

 Aantal blz.

 127

 Illustrator:

 Kerstin Meyer

 ISBN:

 90-76897-10-7

 Uitgever:

 Davidsfonds/Infodok

 uitgavejaar

 2004

 Vertaler uit…:

 Duits: Gwen Suys

 Leeftijd:

 + 9

 Thema’s:

 paarden

 Prijs: €

 12,95

Tijdens de vakantie moet Jenny bij haar tante gaan logeren op een manege, maar ze heeft een hekel aan paarden. Met moeite kan ze haar tante overtuigen van haar weigering om paard te rijden. Haar neefje en nicht komen ook logeren en die houden ook van paarden zodat Jenny geen bondgenoten heeft. Haar oom is een norse man waar ze bang van is zodat ze zich niet thuis voelt op de manege. Hoe langer ze er echter rondloopt, hoe meer fijne dingen ze ontdekt. Haar oom blijkt een schilder te zijn en Jenny is dol op tekenen en haar neefje blijkt toch nog aangenaam gezelschap af en toe. Wanneer tante een arm breekt moet iedereen meehelpen met de paarden en in huis. Zo vliegt de vakantie voorbij.

Jenny is niet om te praten: ze houdt niet van paarden en wil er dan ook niets mee te maken hebben. Ook niet om de lieve vrede te bewaren. Gelukkig dwingt tante haar tot niets maar ze moet zelf haar tijd opvullen. In het begin is er uiteraard veel verveling maar na een poosje vindt Jenny ook leuke bezigheden en valt heel die nare vakantie nog best mee. In de dagboekfragmenten die we mogen lezen zien we die verandering mooi opduiken. De relaties met de andere personages verbeteren wanneer iedereen genomen wordt zoals hij is. Dit is een vlot, eigentijds verhaal over een meisje dat haar mannetje kan staan. Al die paardengekte is aan haar niet besteed, zo wordt duidelijk verwoord dat je moet opkomen voor jezelf. Niet meedoen omdat het moet of omdat iedereen dat wil, maar duidelijk maken wat je niet wil. Jenny heeft ook haar zwakke plekken maar ze laat zich niet doen. Dit was een vakantie die ze niet vlug zal vergeten, en ze heeft niet moeten paardrijden. Paardenliefhebbers zullen Jenny onbegrijpelijk vinden, maar zullen desondanks toch genieten van dit verhaal.


Mik Ghys