Pluizuit leest en bespreekt kinder-en jeugdboeken.

 Titel:

 Elfentrol

 Reeks:

 

 Auteur:

 Luc Descamps

 Aantal blz.

 58

 Illustrator:

 Marcel Rouffa

 ISBN:

 90-5016-427-7

 Uitgever:

 Facet

 uitgavejaar

 2004

 Vertaler uit…:

 

 Leeftijd:

 + 9

 Thema’s:

 trollen, elfen, pesten

 Prijs: €

 9,95

 

 

De trollen voelen zich beledigd en uitgelachen door de elfen. Zij vragen aan de ‘vormers’ om hen te helpen. Die geven hen ‘Man’; een knappe échte man. De trollen zijn er heel tevreden mee. Tot op de dag dat Man de elf Elfreya ontmoet. Zij worden verliefd op elkaar, maar volgens oeroude wetten kan dit gewoon niet. Trollen en elfen komen lijnrecht tegenover elkaar te staan; oorlog lijkt onvermijdelijk.

Het is niet duidelijk wat nu eigenlijk de bedoeling is van dit verhaal. Enerzijds wil de auteur de lezer vertellen dat de wereld al lang voor Adam en Eva bewoond was en er levensgemeenschappen bestonden; een eerder ernstig gegeven. Anderzijds worden de trollen en elfen zo stereotiep weergegeven dat het eerder komisch, zelfs overdreven overkomt. Dit wordt nog gestaafd door de namen van de trollen en een bijgevoegd gedeelte achteraan, ‘Trollaria’, waarin een aantal ‘trollenuitspraken’ en gewoonten worden uitgelegd.
Ook de trollen en elfen zelf worden nogal stereotiep getekend: de trollen zijn corpulent en boers, zijn vuil en stinken; spreken meer met hun knots dan met woorden, wonen in grotten in de bergen terwijl de elfen verfijnd zijn, een mooi figuur hebben en in steden wonen.
Daarnaast komen trollen en elfen totaal niet overeen, maar ze doen ook geen enkele poging om daar verandering in te brengen.
De ‘vormers’ (die ergens ver weg, maar in trollengebied wonen) zijn zowat de scheppers en het geweten van de wereld. Zij kunnen zelfs ‘mensen’ maken, maar hun rol is daarmee ook uitgespeeld. Ook dit blijft vrij duister.
Uit het verhaal kan de lezer opmaken dat Man en Elfreya uiteindelijk als de eerste ‘mensen’ zullen worden gekend, als Adam en Eva; wat er verder met de trollen en elfen is gebeurd kom je niet te weten, ze zijn van de aardbodem verdwenen.
Het verhaal begint bij ‘de tovenaar’ die zich, tussen een verwoeste wereld, afvraagt of hij de mens niet de hele waarheid had moeten vertellen. Is die tovenaar één van de vormers? Is hij God? Het wordt niet duidelijk.
De illustrator is voor zijn elfen bij ‘The lord of the rings’ te rade gegaan terwijl de trollen meer op ‘Hagar de viking’ lijken.
Een verhaal dat de lezer in het ongewisse laat en hem/haar weinig houvast biedt.


Pol Van Damme


Ons mailadres:pluizuit@hotmail.com
Recensie gemaakt of aangepast op:05 sep 2005