Titel:

 Als rozenblaadjes vallen

 Reeks:

 Auteur:

 Brigitte Minne

 Aantal blz.

 101

 Illustrator:

 Marijke Meersman

 ISBN:

 90-448-0105-8

 Uitgever :

 Clavis

 uitgavejaar

 2003

 Vertaler uit…:

 Leeftijd:

 + 14

 Thema’s:

 liefde, euthanasie

 Prijs: €

 11,95

Guus, een jongen van zeventien, woont alleen met zijn moeder en hun hond Bes. Een aparte moeder met liefde voor de natuur en kaartleggen. Ze hebben het samen best naar hun zin. Op een dag wordt bij haar een tumor ontdekt. Het knobbeltje wordt weggenomen en hun leventje loopt door. Tot op het moment dat moederlief haar koffers neemt en met Guus op avonturentocht vertrekt. Hoewel Guus het vreemd vindt dat zijn moeder, die als echte huismus leeft en haar plantentuin nooit alleen wilt laten, op avontuur wilt gaan, vertrekken ze uitgelaten per fiets. Iets te uitgelaten naar Guus’ zin. Al snel doorprikt hij zijn moeders euforisch gedrag en krijgt hij te horen dat de ziekte is uitgezaaid en ze niet lang meer te leven heeft.
De pijn is ondraaglijk. Voor beiden. Guus besluit uit liefde voor zijn moeder haar te helpen bij het verlichten van de pijn. Bij het verlies van zijn moeder komt hij tijdelijk in een instelling terecht. Daar moet hij van psychologe Sonja zijn levensverhaal neerschrijven…

Het begin van het boek speelt zich af midden in het verhaal. Guus zit in de instelling en door de stukjes levensverhaal die hij opschrijft, krijg je beetje bij beetje een zicht op zijn leven en de reden waarom hij daar terecht kwam. Door dingen die hij in het heden meemaakt, worden er linken gelegd met zijn leven voor de instelling en kom je het hele verhaal als flash-back te weten. Een voortdurende wissel tussen heden en verleden. Een tijdswissel die al snel een voor de hand liggend patroon vormt. In het begin kan dit tot lichte ergernis leiden door de voorspelbaarheid van de wissels maar inhoudelijk wint het verhaal aan vorm! Het is geschreven in een heldere, makkelijk toegangbare taal. Geen poespas maar klaar en duidelijk. Het verhaal wordt levensecht geschetst. Door het relaas in het ik personage van Guus te verhalen, krijg je als lezer een grote betrokkenheid en ook medeleven met hem. De oprechte liefde tussen zoon en moeder wordt met tederheid verteld. Het laat je niet ongeroerd. Naar het einde van het verhaal toe wordt deze liefde vertaald in een verliefdheid op een meisje dat erg op zijn moeder lijkt. De twijfels die dit bij Guus oproept, ben ik verliefd op mijn moeder omdat ik op een meisje val die zoveel aan haar doet denken?, en de weerstand die hij daardoor naar haar toe biedt, worden subtiel en realistisch geschetst. Een moeder – zoon liefde blijft iets aparts. Hoeveel jongens worden niet verliefd op een type dat erg op hun moeder lijkt?
Een verhaal waar liefde voelbaar is van het begin tot het eind. Een verhaal dat enkel uit een pen kan vloeien van een tedere, liefdevolle schrijfster… Warm, mooi en aangrijpend!

Marijke Umans