Titel:

 Het zand van de tijd

 Reeks:

 Hermux Tantamoq

 Auteur:

 Michael Hoeye

 Aantal blz.

 346

 Illustrator:

 Dale Champlin, Hervé Tanquerelle

 ISBN:

 90-5000-617-5

 Uitgever:

 Vassallucci

 uitgavejaar

 2003

 Vertaler uit…:

 Engels: Ineke Lenting

 Leeftijd:

 + 10

 Thema’s:

 avontuur, romantiek, muizen

 Prijs: €

 16,95

Pinburg staat op stelten. In het museum wil men een tentoonstelling houden over onbestaande wezens in de muizenmaatschappij: katten! De gemoederen laaien hoog op. De horlogemaker Hermux wordt eerder ongewild in het gewoel betrokken. Samen met Berk Tentintrippel en vliegenierster Linka Perflinger trekt hij de woestijn in om op zoek te gaan naar een verdwenen kattenbeschaving. Maar er zijn kapers op de kust die dat ten allen prijze willen voorkomen.

Dit tweede avontuur van deze sympathieke muis is even charmant als het eerste (De tijd stopt niet voor muizen). Het verhaal doet deze keer denken aan de ontdekkingen van de Egyptische farao’s. Al lezend vergeet je dat de personages muizen zijn. De auteur doet dat bewust. Hij heeft het bijvoorbeeld op sommige momenten over handen en voeten, als dat voor het verhaal beter uitkomt, terwijl ze daarna weer gewoon poten hebben. De auteur werkt alle gegevens tot in detail uit en toch komt het nooit als overbodig of teveel over.
De belevenissen zijn heel levendig beschreven en nemen de lezer mee naar een heerlijke fantasiewereld, bevolkt door muizen, ratten, wangzakeekhoorns, mollen otters …, met lieveheersbeestjes als huisdier. Maar verder is het een heel gewone en herkenbare mensenwereld met trams, eethuisjes, een burgemeester, vliegtuigen, winkels …
Alle personages zijn erg duidelijk en typisch getekend, zonder echt zwart-wit te zijn. De ‘slechterik van dienst’ is in eerste opzicht zelfs heel achtbaar, of een personage met een erg brutale mond, blijkt toch het hart op de juiste plaats te hebben. Je kan niet anders dan Hermux sympathiek vinden, heel fijngevoelig en bescheiden en heimelijk verliefd.
We volgen het verhaal vanuit het standpunt van Hermux, held tegen wil en dank, die veel liever bescheiden op de achtergrond zou blijven en zichzelf nooit als held ziet.
In dit boek geen griezelige of adembenemende actiescènes, maar toch blijf je als lezer geboeid lezen tot op het einde. Er zit heel wat vaart en humor in het verhaal. De auteur geeft ondertussen heel fijntjes ook een aantal filosofische bedenkingen mee; laat Hermux in zijn dagboek dankbare dingen opschrijven en zorgt dat op het einde alles op zijn pootjes terecht komt.
Een aanrader! Heerlijk om te lezen. Dat er nog veel zulke avonturen mogen volgen!

Pol Van Damme