· Pluizuit leest en bespreekt kinder-en jeugdboeken ·

 

 Titel:

 Soldaten huilen niet

 Reeks:

 

 Auteur:

 Rindert Kromhout

 Aantal blz.

 269

 Illustrator:

 

 ISBN:

 9789025858346

 Uitgever:

 Leopold

 uitgavejaar

 2011 (4e druk)

 Vertaler uit…:

 

 Leeftijd:

 + 14

 Originele titel:

 

 AVI:

 9

 Thema’s:

 familie, schrijver, Engeland, Bloomsbury

 Prijs: €

 12,50

 

 

1937, op de vooravond van zijn vertrek naar de Spaanse Burgeroorlog, zitten de 21-jarige Julian Bell en zijn jongere broer Quentin in de tuin:
‘Als jij eerder doodgaat,’ zei ik, ‘zal ik een boek over je schrijven.’
‘Als jij eerder doodgaat,’ zei Julian, ‘heb ik geen broer meer.’
Quentin vertelt in flash-backs over de twaalf jaren die aan Julians vertrek voorafgaan, vanaf 1925 (als Julian 9 en Quentin 6 is) wanneer ze verhuizen naar het landhuis ‘Charleston’ op het Engelse platteland. Hun mama is Vanessa Bell, schilder en zus van de schrijfster Virginia Woolf.  Deze zussen vormen de kern van de Bloomsbury Groep, een bonte verzameling van voornamelijk kunstenaars in Engeland in de jaren 20 en 30 van de vorige eeuw. Het is een rijke, inspirerende en creatieve omgeving waarin de broers wonen, een bijna volmaakte wereld. Totdat plotseling die ene leugen van lang geleden aan het licht komt, een leugen met enorme gevolgen...

Dit opmerkelijk sfeervol en nostalgisch verhaal over een verloren jeugd en een vervlogen tijd is prachtig en ontroerend geschreven. Het is tegelijkertijd een tijdloos coming-of-age-verhaal over de relatie tussen 2 broers en hun groei naar volwassenheid , een familiekroniek, getint met historische gebeurtenissen (Mussolini, Hitler, Franco, beurscrash van Wall Street,...). Een erg boeiend verhaal, je hoeft niet per se de geschiedenis van de Bloomsbury Groep te kennen om het verhaal te kunnen volgen.
Prachtig verteld door Rindert Kromhout die als een ware meesterverteller een ode brengt aan de vertel- en schrijfkunst. Quentin wil schrijver worden en gaat in de leer bij zijn tante. Julian blijkt gebeten door de politiek en gaat voor zijn idealen. Als lezer krijg je een mooi beeld van de gevoelens en gedachten van de 2 broers. Het boek is in de ik-persoon geschreven vanuit het vertelstandpunt van Quentin. Ze krijgen veel levenslessen mee van hun ouders, familie en vrienden en geen enkel onderwerp is taboe. Er zijn meerdere passages die je wilt herlezen omdat ze zo treffend geschreven zijn, met veel levenswijsheden of extra’s om over na te denken, zonder dat de auteur ergens moraliserend wordt.

Een aantal smaakmakers:.
Het leek me juist veel leuker om over anderen te schrijven. Dat vind ik met dit boek ook: over mezelf vertellen verveelt me al snel, beschrijven hoe we Lady Ottoline leerden kennen bevalt me beter. Van mezelf weet ik alles, van anderen juist niet, en dus kan ik over die anderen van tijd tot tijd iets schrijven waarvan ik niet zeker ben, maar waarvan ik vermoed dat het de waarheid zou kunnen zijn. Dat is spannender. (p. 106)

“ Je hoofdpersoon mag wel somber zijn, maar de lezer niet, anders leest hij je boek niet uit.” “ Hoe doe jij dat dan?” “Met humor. Zo af en toe een grappige gebeurtenis in het verhaal geeft de lezer de kans om even te glimlachen, adem te halen, en dan is het des te aangrijpender als de hoofdpersoon door rampspoed wordt getroffen . Tranen in je ogen krijgen is iets anders dan somber worden als je een boek leest.” (198)

Mijn vader gromde. ‘Jullie praten me na. Daar heb ik niet om gevraagd. Ik vroeg om jullie mening en niet om die van mezelf uit jullie mond te horen.’
‘De meeste mensen,’ ging hij verder, ‘doen of vinden dat waarvan ze denken dat ze het horen te doen of te vinden. Als je volwassen bent, hoor je te trouwen en kinderen te krijgen en de meeste mensen doen dat dus ook. Ze denken niet: Wat wil ik eigenlijk zelf? ... Ze vinden het heerlijk als er door een ander voor ze wordt nagedacht.... Het is gemakzucht en niets anders dan dat...’
(p.214)

Bekroond met de Thea Beckmanprijs (beste historische jeugdboek) en de Gouden Lijst.
Een absolute aanrader!

 

Hilde Umans
januari 2012


Ons mailadres:pluizuit@hotmail.com
Recensie gepubliceerd of aangepast op:03 maart, 2012
Legal disclaimer.Copyright Pluizuit 2012