Titel:

 De rode boom

 Reeks:

 Auteur:

 Shaun Tan

 Aantal blz.

 40

 Illustrator:

 Shaun Tan

 ISBN:

 9789045112398

 Uitgever:

 Querido

 uitgavejaar

 2011

 Vertaler uit…:

 Engels: Bart Moeyaert

 Leeftijd:

 + 10

 Originele titel:

 The Red Tree

 AVI:

 Thema’s:

 leven, gedachten, depressie, hoop

 Prijs: €

 14,95

Een klein, fragiel roodharig meisje staat eenzaam woorden te braken in een immense lege vlakte, terwijl de klok alsmaar verder tikt.
Met deze proloog start dit ingrijpende verhaal waarvoor het moeilijk is de leeftijd te bepalen. Want dit boek beklijft groot en klein.
Het verhaal start met het meisje dat rechtop in haar bed zit in een grauwe kamer waar enkele boomblaadjes neerdwarrelen. Met daarbij de allesomvattende zin: “Soms begint een dag en is er niks om naar uit te kijken.”
Daarna volgen we het meisje door de stad. Stil en eenzaam. Traag en zwaarmoedig. We zien niet zozeer een verhaal, maar de verbeelding van haar (duistere) gedachten. Maar eind goed, al goed. Tan zou Tan niet zijn moest hij de lezer/kijker geen hoop meegeven en troost bieden. Want net als de dag lijkt te eindigen zoals hij is begonnen, groeit er iets in de kamer van het meisje. Iets dat op haar wacht, precies zoals zij had gehoopt ...

Een promotiesticker op het boek vermeldt: 'Troostrijk meesterwerk'. Terecht!
Want Tan creëert een overweldigende wereld vol duistere fantasieën. Hij voelt perfect aan tot wat depressie leiden kan en geeft dit weer in surrealistisch schilderijen die je rechtstreeks aanspreken op je gevoel. Zij negeren de wetten van de realiteit, maar associëren vrij op wat zich in een hoofd kan afspelen. Zij zijn van een verpletterende schoonheid. Herkenbaar en tegelijkertijd zoveel meer.
Zoals het meisje dat zichzelf probeert te tekenen op de muur om zich weer te vinden terwijl vogeltjes nietsvermoedend rondhuppelen, of het leven als een gezelschapsspel maar dan een waar je niet uitkomt en dat je enkel maar leidt naar verschrikking, of de grote vissenkop die boven het meisje hangt in de stad en een immense schaduw over haar werpt, of ...
Maar in al die 'zwartigheid' is het  mooi om op te merken hoe op elke prent het rode blaadje ergens ronddwarrelt. Als het zaadje van de troost en de hoop dat haar blijft achtervolgen en dat zich uiteindelijk toch zal 'nestelen'.
Zo uitgebreid de prenten zijn, zo sober zijn de begeleidende woorden. Maar allebei even effectief. Moeyaert schrijft (of beter: vertaalt) met de juiste zuinigheid van woorden korte zinnen die enkel beschrijven en weergeven. Die afstandelijke zakelijkheid spreekt nog meer je eigen emotie aan. Enkel in de laatste zin geeft hij een gevoel weer. En zo merk je hoe hij met slechts vijf woorden een wereld van verschil kan maken. Knap!

Kortom, Tan overtreft zichzelf weer eens met dit prentenboek vol troost voor alle leeftijden waarover je enkel maar in superlatieven kan spreken. Meer dan een aanrader, een must!

Eric Vanthillo
november 2011