Titel:

 Schilders & spionnen

 Reeks:

 Auteur:

 Katharina Smeyers

 Aantal blz.

 63

 Illustrator:

 Benjamin Leroy

 ISBN:

 9789076830957

 Uitgever:

 Davidsfonds/Infodok

 uitgavejaar

 2008

 Vertaler uit…:

 Leeftijd:

 + 12

 Originele titel:

 AVI:

 Thema’s:

 schilderkunst,  Vlaamse Primitieven

 Prijs: €

 19,95

Na een korte inleiding volgen een vijftal hoofdstukken die de lezer kennis laten maken met het werk van de Vlaamse Primitieven. Een eerste hoofdstuk geeft een beeld hoe er in een schildersatelier werd gewerkt. Daarna volgt wat er zoal werd geschilderd, hoe je een Vlaams Primitief herkent, worden zes grote meesters onder de loep genomen om te eindigen met wat er heden ten dage met deze werken gebeurt en hoe ze kunnen onderzocht worden. Een register, trefwoordenlijst en een informatielijst over afgebeelde werken vervolledigen het boek. Tussendoor maakt de lezer op een ludieke wijze nog kennis met een Italiaanse ‘spion’ die de kunst van de Vlaamse Primitieven wil komen afkijken.

Katharina Smeyers is bekend van haar prachtige boek ‘Schapenvellen en ganzenveren’ dat het verhaal over het middeleeuwse boek vertelt. Deze keer wil ze de lezer kennis laten maken met de Vlaamse Primitieven. Maar in tegenstelling tot ‘Schapenvellen en ganzenveren’ dat heel fris en uitnodigend oogt, straalt ‘Schilders & spionnen’ de lezer gesloten en duister toe. De informatie in de teksten is duidelijk maar in een kleine letter, wat de aantrekking niet bevordert.
Maar wat vooral tegenvalt, zijn de erg kleine en donkere afbeeldingen van de schilderijen. Er valt nauwelijks een detail te onderscheiden, dit terwijl deze schilders net bekend staan om hun bijzonder verfijnde uitwerking van details. In de tekst wordt naar details verwezen die voor de lezer onzichtbaar zijn of zó klein dat hij/zij er een vergrootglas moet bijhalen om iets te onderscheiden. Dit is bijzonder jammer voor een boek dat het net van deze afbeeldingen moet hebben. Daarenboven werd er een vrij grof en niet helemaal wit papier gebruikt dat ook al niet aantrekkelijk oogt. En zelfs de neus van de lezer wordt niet gespaard: het boek heeft een vreemd chemische geur: drukinkt? Het oog en de neus worden hier dus niet in de watten gelegd.
Het verhaaltje over de spion die bij zijn Vlaamse collega’s de fijne knepen van het vak wil komen afkijken, is misschien wel leuk en opmerkelijk gebracht in beeld en woord, maar het is de vraag of dit bij jonge lezers duidelijk zal worden. Er is nergens enig verband te zien in de negen pagina’s die over hem handelen en die verspreid staan doorheen het boek.
De tekst geeft de lezer informatie over het werk van de Vlaamse Primitieven (en waarom ze zo genoemd worden). De afbeeldingen daarentegen blijven voor de lezer duister en onherkenbaar. Jammer.

Pol Van Damme
december 2008